camouflage//h.s (Türkçe Çeviri)

6.Bölüm

Harry bana doğru gelene kadar 3 saat geçmişti.Şu an mor bir kazak,gri bere ve eşofmanlaydı.

''Çok uzun sürdüğü için üzgünüm Leah.Antrenörüm dövüşlerden sonra bile saatlerce devam eder.'' Mahçup gözlerle bana baktı.

''Sorun değil,aslında uyumadığım için şaşkınım.''

''Aynen,Casey çoktan gitti mi?'' Yanımdaki plastik sandalyeye oturuken konuştu.

''Evet,yapacak çok ödevi olduğunu söyledi,aslında ben de seninle biraz baş başa konuşmak istedim.''

''Gizlice,bunu ben de istiyordum,ama hadi Casey'e söylemeyelim,onun tiz sesinin daha da yüksek oktavlara çıkabileceğini hissediyorum.'' Aynı anda güldük,sesi başa sarılabilecek bir müzik kadar güzel olabilirdi.Dinlenebilirdi,ve kimse bundan rahatsızlık duymazdı.

''Bir yerlere gidip bir şeyler atıştırmak ister misin,pizza falan olabilir diye düşünüyordum.'' Boynunun arkasını kaşırken sordu.

''Pizza kulağa mükemmel geliyor.'' Neredeyse anında söyledim.

''Gidelim o zaman.'' Harry ayağa kalktı ve elini bana doğru,yardım etmek için,uzattı.

Kalktığımda ellerimiz ayrıldı,Harry beni Range Rover'ına doğru yönlendirdi.İçeri girdik,Harry klimayı ve radyoyu açtı.Radyoda tanıdık bir melodi kulağımı doldurmaya başladı ama ismini hatırlayamıyordum.

''Bu şarkının adı ne? Gerçekten güzel.'' Parmaklarımı melodiye uyumlu olarak kapı konsolu üzerinde haraket ettirirken konuştum.

Cevaplamadan önce gamzeleri belirdi.

'' Bastille-Pompei,favori şarkılarımdan biridir.''

Ne diyeceğimi bilmeden sessiz kaldım.Harry elleri direksiyonda şarkıyı mırıldanırken benim sessizliğimden gayet memnun görünüyordu.

''İşte geldik.Kampüsün yakınlarındaki en iyi pizzası olan yerdir.'' Küçük akşam yemeğimize yönelirken konuştu.

Restoranta doğru yürüken neon renklerle yazılıp cama yapıştırılmış bir reklam afişi ilgimizi çekti.Özellikle üzerindeki  ''Amerika'daki en iyi pizza!'' yazısı.Yazıyı okuduğumda kahkaha attım ve Harry yazıyı fark ettikten sonra kafasını sağa sola yavaşça çevirip konuştu.

''Yanlış reklamları hiç sevmemişimdir.''

''Ben de,sadece doğruyu söylesinler.'' Kapıdan içeri girdik ve Harry garson kıza iki kişilik bir masa istediğimizi söyledi daha sonra oturduk.

''Yani,ben düşündüm ki,eğer sen de istersen tabi şey.. Belki pizzayı paylaşabiliriz.'' Gergindi.

Gergin Harry kesinlikle onun en sevimli yanıydı.Karışık olan yerine Peperonili olanı almaya karar verdiğimizde rahatlamıştım,çünkü mantarlara karşı inanılmaz bir nefret ve kin besliyordum.Garson geri geldi ve Harry ikimiz adına sipariş verirken dönüp bana göz kırptı.Şu an muhtemel yanaklarım kızıl kadife rengindeydi.

''Üniversite nasıl gidiyor? '' Konuşma başlatma çabasıyla sözüne başladı.

''Aslında oldukça iyi,beklediğimden çok daha fazla arkadaş edindim,lise yıllarımla kıyaslayacak olursak tabii.''

Bana üzgün gözlerle bakıp başını salladı. ''Sen harika bir insansın,bunu başka insanların neden görmediğini anlamıyorum.'' 

''Evet bolca gözenek sorunlarım vardı ve her gün pileli etek giyiyordum.Sanırım onların yerinde olsam ben de kendimle arkadaş olmak istemezdim.''

''Ben hala güzel olduğunu düşünürdüm.'' Gözlerime cüretkar bakışlarla bakmıştı ve kafamı çevirmek zorunda kalmıştım.

Tanrıya şükür pizza, o tam bunu söyledikten sonra gelmişti.Midemin biraz daha alamayacak seviyeye geldiğini anlayana kadar yemeden önce garsona teşekkür ettim.Yemek sırasında küçük bir sohbet ettik, çok kolay bir şekilde diyaloğa girişimizi seviyordum.Kitaplar,filmler,müzikler o kadar çok ortak ilgi alanımız vardı ki...

''Pizza çok lezzetliydi.'' Siyah Range Rover'a binmeden önce hızlıca konuştum.

''Ah,mükemmel pizza yenilebilecek yerler biliyorum.''

''Sana bir soru sorabilir miyim? '' Zamansızca atıldım.

''Her şeyi.'' O da anında cevap vermişti.

''Neden dövüşüyorsun? Yani,söylemek istediğim şey tiplerden gibi durmuyorsun.. Sinirli?''

Cevap vermeden önce kıkırdadı.Utanç verici bir şey mi söylemiştim?

''Dövüşmek,öfkemi dışarı boşaltmanın bir yolu,ve bok gibi para kazanmamın da tabii.Üniversite zaten eğitim ücretimi ödüyor,kazadığım dövüşler,ve insanların şehir dışından bile benim dövüştüğümü görmeye gelmeleri mükemmel.Cevabım belki de yeterince tatmin edici değil ama dövüşmek iyi olduğum tek şey ,ve gerçekten başarılı olduğun bir şey seni onu daha çok yapmaya itiyor.'' 

''Canını acıtsa bile mi?'' Sordum.Onun nadiren de olsa canının yandığı gerçeği avuçlarımın terlemesine sebep olmuştu.

''Canımı yaksa bile.Antrenörüm profesyonel olabileceğimi söylüyor,ama emin değilim bu büyük bir adım.Göze almaya çalışsam bile büyüklüğü bana yetiyor.''

Umarım profesyonel olmazsın,eğer olursan beni bırakacaksın ve ben seni bırakmak istemiyorum,ağzımdan asla çıkmayacak olan düşünce ve sözleri aklımdan geçirdim.

''Leah? Dünyadan Leah'a.'' Ellerini gözlerimin önünde sağa sola oynatıp beni derin düşüncelerimden sıyırdı. 

''Dalmış olmalıyım,ne söylemiştin?''

''Evine geldik.'' Güldü.Her şeyden alaycı gülmüştü.Pencereden dışarı bakıp evimin önüne geldiğimize emin oldum.

''Öyle görünüyor.'' Gülüşünün ve konunun dışında kalarak konuştum.Kalmak üzereydim.

''Bekle.'' Kolumu tuttu,ve yerimden kalkmamı engelledi.Gözlerinin içine baktım ve orada gerginlik gördüm,eğer gözlerim beni yanıltmadıysa.

Konuşmadan önce öksürdü. ''İyi geceler.''

''Bu kadar mı?'' Alaycı bir gülümsemeyle karşılık verdim.Sonunda dokunuşunu çekti ve artık arabadan çıkabilirdim.Arabayı sürüp gitmeden önce bana son kez baktı.

Tam arabadan çıkmadan önceki anı düşündüm,neden o kadar gergindi? İnsanları rahatsız ettiğimin farkındaydım,ama gergin?

Benim yanımdayken Harry'nin böyle hissetmesini sağlayacak şey neyse onu bulacaktım.

-----------

Yeniden merhaba.Bu yazı için mutlaka yorum bırakırsanız çok mutlu olurum.Aklımda 

yapmayı planladığım 2 tane çalışma bar.Biri kendi kurgum olacak ve bayağı farklı bir şeyler kurguladım.Diğeriise bu kitap gibi bir çeviri olacak ama tek bölümlük hikayelerden oluşup bölümleri birbirinden bağımsız olacak.İstediğiniz projeye göre yoruma kısacık  1 veya 2 yazarsanız çok çok iyi olur. Umarım beğenmişsinizdir.