Kaçarsın herkesten, lanet olası dünya sisteminden, kurallardan, yanında olan (!) lardan ve en önemlisi kendinden. Mutsuz olmamızın tek sebebi bu aslında. Kendimizden kaçamıyoruz. Biz nereye gidersek düşüncelerimiz de oraya gidiyor. Bizden bir parça oldu düşünceler. Ya da biz düşüncelerimizin parçasıyız. Bunu kimse bilemez. Bilemez ama hisseder. Ağlamak acizliktir derler, inanmayın. Ağlamazsan doğrulamazsın, doğrulamazsan yıkılırsın. Yıkık ve harap birini kimse toplayamaz ki bulunduğumuz dünyada kimse kimseye destek olmak istemez. İyi günlerde yanında olurlar çünkü çıkarları vardır. Kötü günlerinde seni yalnız bırakırlar çünkü onlara kazandırabileceğin hiçbirşeyin yoktur. Onlar öyle zanneder en azından. Halbuki en büyük kazanç insanlıktır ve dostunun kötü gününde onun yanında olan kişi insanlığı dibine kadar kazanmıştır.
F.ESER
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSET
RandomANLIK HİSLERİN KISA BİR ŞEKİLDE YAZIYA DÖKÜLDÜĞÜ YER BURASI. UMARIM KENDİNİZİ BULURSUNUZ. BU BİR HİKAYE DEĞİL, RUHUMUZUN EDEPLİ ŞEKİLDE ETTİĞİ KÜFÜRLER SADECE.
