Yazmak sessiz çığlık atmaktır. Yazarsın, yazarsın.. Kalem ve kağıt senin en kıymetli dostun olur. Kimseye anlatamadığın şeyler olur bazen. Bilinmesinden korktuğun ve hatta kendinin bile unutmak istediğin şeyler. Ya git hiç tanımadığın birinin mezarının başına otur anlat herşeyi ya da kalabalığın ortasında bağıra bağıra lanet et bu dünyaya. Belki seni deli zannederler ama umurunda mı ki? Eğer " evet umurumda, elalemin fikirleri beni ilgilendiriyor" diyorsan boku yemişsin demektir dostum. Git pompalıyla gebert kendini. Elalemin canı cehenneme. Sikleme bile. Ha bazen hayatına gerçekten çok kral insanlar girer. Biraz pislik olurlar ama idare etmen gerekir. Sana yalan söylemez, rezil olduğun zaman sana hayvan gibi güler, seni kalabalığın ortasında yerin dibine sokar, her yediğine içtiğine sarkar, tuvalete bile seninle gitmek ister, eli pislenince senin üzerine sürer, MÜZİK ZEVKİ harika olur, senin nefret ettiğin kişilerden nefret eder hatta gıcık olduğunuz kişilere aynı anda aynı küfürleri edersiniz. Ama en önemlisi, hissettirmemeye çalışsa da seni gerçekten sever. İşte onlar senin " LAN PİÇ OLSAN DA SENİ SEVİYORUM AMK " dediğin kişilerdir. Ben bu özelliklerin hepsine uyan 2 tane arkadaşa sahibim. Arkadaş değil aslında, onlar herşeydiir. Bu 2 kişiden bir tanesi de beni göt kanseri eden, peçete yerine koyan ŞEYMANUR KALAYCI. Geber lan :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSET
RandomANLIK HİSLERİN KISA BİR ŞEKİLDE YAZIYA DÖKÜLDÜĞÜ YER BURASI. UMARIM KENDİNİZİ BULURSUNUZ. BU BİR HİKAYE DEĞİL, RUHUMUZUN EDEPLİ ŞEKİLDE ETTİĞİ KÜFÜRLER SADECE.
