Το Μαγαζάκι Στην Elm Street

(ΠΑΡΤ 1)

Ο Bill άναψε άλλο ένα τσιγάρο (ήταν το όγδοο από το πρωί),ε και τι έγινε...σκέφτηκε.Καθόταν στο γνωστό γωνιακό μαγαζάκι της Εlm Street,τα τελευταία πέντε χρόνια, στο ίδιο τραπέζι κοντά στις τουαλέτες (εδώ ήταν πιο ήσυχα).Ήπιε μια γουλιά από τον δυνατό,σκέτο καφέ του.Ήταν ο μόνος τρόπος να τον κρατήσει ξύπνιο.

Εχθές πάλι είδε το ίδιο όνειρο που βλέπει πέντε χρόνια τώρα.Ξεκίνησε αμέσως μετά το ατύχημα που τον κατέστησε κουτσό από το δεξί πόδι.Όπως είπαν,απλά έπεσε με φόρα σε ένα δέντρο χωρίς κανένα ίχνος φρεναρίσματος.Δεν θυμόταν τίποτα, αλλά αυτά συμβαίνουν μετά από ένα τέτοιο ατύχημα,έτσι δεν είναι; Το μόνο που τον στεναχώρησε πιο πολύ και από το σακατεμένο του πόδι ήταν ότι καταστράφηκε το αμάξι του.Ένα Ford Crestline Victoria,δώρο του πεθερού του για τον γάμο του με την αγαπημένη του κόρη.Σκούρο πράσινο με λευκή οροφή και σκούρα καφέ δερμάτινα καθίσματα.Το άξιζε αυτό το αυτοκίνητο έτσι όπως ήρθαν τελικά τα πράγματα.

Καλύτερα να σταματήσει να σκέφτεται το παρελθόν.Ήρθε η ώρα να φύγει.Πλήρωσε την σερβιτόρα και προχώρησε προς την έξοδο κουτσαίνοντας.Είχε συνηθίσει τα περίεργα βλέμματα και είχαν πάψει να τον απασχολούν.«Να μας ξανάρθεις Bill»του είπε η μικροκαμωμένη ξανθιά σερβιτόρα.«Αύριο Κυριακή,με την οικογένεια στην καθιερωμένη μας βόλτα»,είπε και βγήκε στον τσουχτερό αέρα του Ιανουαρίου.

Κατεβαίνοντας την Elm Street σκέφτηκε ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να περάσει και από την εφημερίδα.Είχε να φανεί μια εβδομάδα.Δούλευε στην New York Press τέσσερα χρόνια σαν φωτογράφος χωρίς να έχει πάρει ούτε μια μέρα άδεια...και τι έγινε αν λείψει άλλη μια?