De persoonlijkheidstest

901 27 1
                                    

Ik voel aan het gips om mijn arm. Au! Het doet nog steeds pijn door de tatoeage. Ik loop naar het station en wacht op de trein. Hoe zal de persoonlijkheidstest zijn? Wat moet je doen? Wat gebeurt er? Niemand mag iets vertellen over de persoonlijkheidstest, we mogen ons er op geen enkele manier op voorbereiden, en op de een of andere manier frustreert dat me heel erg. Maar voordat ik boos word, komt de trein al aan. Ik weet zeker dat mijn schouder pijn gaat doen door de sprong.

Soms haat ik dat de Onverschrokkenen altijd in rijdende treinen moeten springen, maar het geeft toch altijd een grote adrenalinekick. Ik verstoor mijn gedachten. Ik moet nu in de trein springen, anders haal ik het niet. Dus ik ren een paar meter met de trein mee, spring en klem een handvat vast. Er gaat een verschrikkelijke pijnscheut door me heen, tot aan mijn tenen. Gelukkig is mijn vriendin, Alice, al in de trein en trekt me naar binnen.

'Wat is er met je arm?' vraagt ze schreeuwend aan me. 'Nieuwe tattoo,' schreeuw ik terug. Ze knikt. 'Zenuwachtig?!' schreeuw ik boven de wind uit. 'Nee, jij?' 'Een beetje' 'Geen zorgen, mijn broer heeft de test al gehad, en hij zegt dat er niks aan is,' probeert ze geruststellend te zeggen, maar zo klinkt het niet, door de wind.

'Daar is de Naaf!' roep ik. De Naaf is het hoofdgebouw van de stad. Daar worden o.a. de persoonlijkheidstesten uitgevoerd.

'Samen springen?' vraagt Alice. Ik knik. 'Één, twee, drie!' roepen we en we springen de trein uit. We rennen nog een paar stappen met de trein mee om ons evenwicht te bewaren, en dan lachen we naar elkaar. Ik trek mijn gips van mijn schouder af en Alice en ik lachen samen, zo hard tot we niet meer kunnen.

Ik sta in de lift, naast Alice en een paar Harken. Hark is de bijnaam voor een Zelfverloochenaar. Mijn schouder is ondertussen behoorlijk veel pijn gaan doen. Alice klikt op het goede knopje voor de goede verdieping. (Verdieping 7) We gaan zo snel omhoog dat mijn oren ploppen en Alice en ik lachen.

Dan gaan de liftdeuren open en stappen we naar binnen. Een Hark houdt de deur voor ons open en ik knik haar toe, maar Alice negeert haar volkomen dus ik loop maar achter Alice aan. We komen bij een grote ruimte waar allemaal kinderen van mijn leeftijd zitten. Ik loop ernaartoe en ga erbij zitten.

Dan komt er een man aan. Hij stelt zich voor als Gerard, hij is van Eruditie. Ik mag hem nu al niet. Hij ziet er zo arrogant uit, en zo kijkt hij ook. Hij vertelt dat we om de beurt in de ruimte moeten gaan, en dat onze namen in alfabetische volgorde, op achternamen worden genoemd. Je mag niet worden begeleid door iemand uit je eigen factie.

Alice stoot me aan met haar elleboog. 'Nou, dat is lekker. De hele tijd bij een Hark zitten.' Harken zijn namelijk de enigen die zich hiervoor vrijwillig stellen. Ik let er gewoon niet op, dus geef ik haar maar gelijk. 'Ja, vreselijk hè?' zeg ik maar. Ze glimlacht naar me, en net voor ik terug wil glimlachen, wordt mijn naam omgeroepen. 'Succes!' gilt Alice door de zaal. Ik lach. 'Jij ook!' roep ik terug.
En dan loop ik weg.

'Natalie Prior, kamer 6.' Zegt Gerard tegen me. Hij glimlacht naar me met een neppe glimlach. Ik kijk naar hem met een geforceerde lach. Ik haat hem. Niet aan denken. Ik heb zo de test, daarop concentreren.

Maar waar is kamer 6?! Deze kamers worden alleen gebruikt voor de persoonlijkheidstesten, dus ben ik hier nog nooit geweest. Ik raak er nu echt gefrustreerd door en gil: 'WAAR IS KAMER 6?' Er kijkt iemand om de hoek van een deur, en aan de grijze kleren te zien is het een Hark.

'Hier is kamer 6,' zegt de Hark. 'Ik neem aan dat jij Natalie Prior bent?' Ik wil ja zeggen, maar ze praat alweer. 'Ik ben Yolanda, ik ga jou begeleiden bij de persoonlijkheidstest,' ratelt ze door. Dan pakt ze een beker met een soort vloeistof erin, en zegt: 'Drink dit op.' 'Ik doe niks als ik niet weet wat het is,' zeg ik brutaal terug. 'Als je dit drinkt zie je de simulatie, er zitten dan geen snoertjes aan je vast, maar wel aan mij, zodat ik kan zien hoe je reageert op de dingen die je ziet,' verteld ze verder. Ik vind het allemaal wel best, en drink het op.

Divergent (A Dutch fanfic)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu