Susma Konuş!

7.BÖLÜM: Yaz Tatili

Güzel geçen bir haftanın sonunda Haziran'a 1 hafta kalmıştı. Bu kadar kötü bir geçen yılın ardından iyi bir tatili haketmiştim. Hem psikolojik hem de ders olarak iğrençti 9. Sınıf. Tatil planı neydi, ne yapacaktık hiç fikrim yoktu.

Geçen hafta babam Kara kuvvetleri komutanlığında işe başlamıştı ve akşam bir kaç saat geç gelmesi dışında gayet mutlu gözüküyordu. Bana gelecek olursak, beni üzen insanlar yoktu artık hayatımda o pis adamda, lanet okulda geride kalmıştı. Tabi o lanet okulun içinde altın kalpli bir kaç insanda geride kalmıştı...

~1hafta sonra~
Babam akşam eve geldikten sonra yemekten önce bizi salona topladı. Yanına oturup" ba-ba ne o-o-oludu?" İçimdeki merak gittikçe büyüyordu ve güzel bir şey duyma umuduyla yanıp tutuşuyordu. Babam derin bir nefes alıp sıkıntıyla geri verdi. " Çocuklar benim tayinim çıktı. Destek olarak Tunceli'ye gidiyorum!"

Nasıl yani! Beynimden vurulmuşa döndüm,' ba-babamdan ayrılcakmıyız şimdi.?' İçimdeki kız bile kekeledi bu sefer. Anneme baktım, sanırım bu durumdan haberdardı. Yanımda benim gibi şok içinde oturan kardeşimle gôz göze geldik. Konuşmadan birbirimizi anladık " neden?!"

Kırmızı mutfak sandalyesinin üstünde oturmuş ve beni dizine almış babamın boynuna sarılıp ağlayan bir ben. Daha yeni mutlu olmuştum, herşey yolunda giderken, ne oldu birden? Duygularımı en dorukta yaşardım hep. Bu hayatımın her evresinde böyleydi, böyle devam eder. Ya çok mutluyumdur yada çok mutsuz hiç normal bir ruh halim olmadı. Hep ağlayan bir kızım. Ama yanlız ağlarım daha çok, çok sevdiğim bir insan varsa ona sarılıp ağlarım. Babama aşık bir kız olan ben ona sarılıp ağladım yine...

Tunceli şokunu yeni yeni üstümden atarken annem gülerek " tatilde ne yapalım?" Dedi. Kahvaltı masasında sorulan ilk soru. Elimdeki çatalı beyaz peynire batırıp yiyecek kadar aldım ve tabağıma koydum. Anneme bakarak " bence Bo-bodrum ka-kampını ya-yazalım. Ge-gerçi ka-kamp yazma tarrihi ge-geçti ya." Hayal kırıklığı ile çatalı yeniden aldım elime.

" Başak Marmaris Aksaz kampına gidiyoruz! Hemde 19 Haziran'da az kaldı" dedi babam gülerek. Evet çok övülen o kamp.

Kahvaltım bitmesine rağmen annemlerle oturup sohbet ediyorduk. Eve yeni alışan kuşum Bıcırığin ötmesini seviyorum, şimdiden beni sevdi bence, sevmese bile sever yakında herhalde.

" Başak, annenle bir gün alışverişe çıkın istersen. Yazlık bir şeyler alırsınız. Bu arada tatile gideceğimiz tarihe dikkat ettinmi meleğim?" Dedi babam. Neydiki. 19 Haziran. O gün ne vardı? Birden kafamın içindeki ampul parladı, tabi ya o gün okullar kapanıyordu. Karneler alınacaktı. Karne! Birden yerimden fırlayıp " a-anne ka-karne! Be-ben a-almadim karne!" Dedim heyecanla. " Okulu ara kızım. Müdür yardımcısınızla konuş. Olmazsa yeni okulundan alırsın" dedi çayını yudumlarken. Okulu arama fikri pek cazip gelmedi o yüzden bunu eledim. Ne yapabilirim ki! Karne hiç aklıma bile gelmedi, hocalarla uğraşmaktan. Bir kez daha sinirle nefes verdim, hepsi o adam yüzündendi bir türlü kurtulamadım adamın bıraktığı izlerden...

Masanın başında matematik test kitabına ilginç çizimler yaparken karne işini annemlere devretmiştim, onlar uğraşsın bu işle de. Sinirle kalemi kitaba atıp " amaan ne u-u-uğraşcam ya! Be-ben TM se-se-seçicem" dedim ve pembe sandalyemden kalkıp beyaz tek kişilik koltuğuma oturdum. Odama bakmaya başladım. Lila rengi boyalı duvarda asılı 6'lı çerçeve, onun yanındaki 'Başak' yazili renkli kağıda, ve en sonda kahverengi çalışma masama göz gezdirdim. Önümde gördüğüm kadarı buydu. Yatağımın yanındaki komidinden titreşme sesi gelince başımı oraya çevirdim. Telefonum çalıyordu ve uzaktan okuyabildiğim kadarıyla Melis arıyordu!

Ayaklarımı yatağa uzatıp koltuğa iyice yayıldım. Melis'i gerçekten çok özlemiştim. Ona okuldan bahsettim, yeni evimizi anlattım. Ben anlatırken beni dikkatle dinledi ve aralarda yorum dahi yaptı. Sesini bile duymak iyi gelmişti. "Melis, o-onu bu-bu-bunu bı-bı-bırakta si-si-siz napıyorsunuz? Kı-kı-kızlar fa-falan" dedim heyecanla. Gerçekten hepsini şimdiden çok özledim.