Sevgiye muhtaç

Bölüm 2

"Güvenmek istiyorum" bu cümleyi beynimde defalarca tekrarladım.Güvenecek birini istiyordu.O insan ben ola bilirmiydim?Bana zaten güvendiğini yazmış.Güveniyorsa sever bilir de?Ola bilir mi?Güvenmek istiyorsan,güvenmemeyi öyretmişlerdir yaralı çocuk.O kadar karanlığa alışmışsınki,uzakta olan küçücük ışığı göremiyorsun.Oysaki yaklaşsan o ışık sana umut olur,sevgi olur,güven olur.Amma sen o kadar korkuyorsunki tek ilacının karanlık olduğunu sanıyorsun.
Şimdi benim zamanim ola bilir mi? "Ne oldu?kim yaktı canını?" diye cevap yazdım.Ben dokunmaya bile kıyamazken canını yakıyorlar.Hayat çok garip gerçekten.Kalp kırmaya meyilli kadınlar hep baş tacı edilir,sevdiyine kıyamayanlar hep ayak altında paspas.Saate baktım gece yarısıydı,makyajımı temizleyip pijamalarımı giydim ve bekledim hala yazıyordu.Çok merak ediyordum ne olacak, nasıl olacak diye.Sabırsız biri olarak,dudaklarımı dişlerimle parçalıyordum.
Umutsuzca sevdiğin birinin bu kadar yürek ağrıdan halinden kendi adına pay cıkarmak günaha girermiydi?