Wolf Love

Κεφάλαιο 2

Έφτασε το ξημέρωμα και οι ακτίνες του ήλιου έπεσαν πάνω στα μάτια μου και με ξύπνησαν. Άνοιξα τα βλέφαρα μου και παρατήρησα πως ο Derek είχε φύγει. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να πλύνω τα δόντια μου και να κάνω ένα μπάνιο. Στέγνωσα τα μαλλιά μου, βρήκα τα ρούχα μου (μια γαλάζια μπλούζα λίγο ανοιχτή μπροστά και ένα τζιν), έφτιαξα τα μαλλιά και το μακιγιάζ μου, φόρεσα τα μποτάκια μου και κατέβηκα κάτω για πρωινό. Όλη την ώρα ήμουν χαμογελαστή λόγο του χθεσινού συμβάντος. Έκανα αυτό που νομίζω πως έκανα; Η πρώτη μου φορά. Ήταν τόσο μαγική. Στην κουζίνα βρισκόταν ήδη ο Scott. "Καλημέρα" του είπα και δεν σταμάτησα να χαμογελάω. "Βλέπω έχεις κέφια σήμερα, είσαι μέσ' την τρελή χαρά. Πως και έτσι;" με ρώτησε. "Τίποτα το ιδιαίτερο απλώς είναι τόσο ωραία μέρα" του απάντησα. "Μάλιστα για να το λες εσύ". Φάγαμε και ξεκινήσαμε για το σχολείο. 

Στο δρόμο ο αδερφός μου με ξαναρώτησε "Πως και είσαι τόσο χαρούμενη σήμερα;". "Σου εξήγησα δεν υπάρχει κάποιος λόγος". "Έλα τώρα δεν θα πεις στον αδερφούλη σου;". Δεν ήταν και ότι πιο εύκολο για να το πω, κάποια πράγματα δεν λέγονται έτσι. Ειδικά όταν έχουμε τα προβλήματα παραμένουν."Scott αλήθεια σου λέω δεν συμβαίνει κάτι". "Καλά μόνο υπενθύμισε στο αγόρι σου πως δεν είναι ο μόνος με υπερακοή". Κοκκίνισα από ντροπή για το τι μπορεί να είχε ακούσει. "Ακουγόμασταν;" τον ρώτησα. "Εεεεεε... κάπως". Χαμήλωσα το βλέμμα μου. Εκείνος με χάιδεψε στο κεφάλι και με αγκάλιασε. "Δεν πειράζει. Χαίρομαι για εσένα Felicia. Αν είσαι ευτυχισμένη είμαι και εγώ. Στο κάτω κάτω έτσι δεν είναι τα δίδυμα; Χαίρονται με την χαρά του ενός ή λυπούνται με την λύπη του. Μόνο που ακόμα ο Derek παραμένει ένα από τα κύρια προβλήματα μας. Δεν θέλω να πληγωθείς. Δεν θα το επιτρέψω" μου είπε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Ο Scott με περνάει για 10 λεπτά άρα είμαι η μικρότερη στην οικογένεια. Είναι υπερπροστατευτικός και πάντα όταν με έβλεπε να κλαίω με έπαιρνε στην αγκαλιά του και μου έλεγε πως όλα θα πάνε καλά. Μου σκούπιζε τα δάκρυα και προσπαθούσε να με κάνει να χαμογελάσω. Με αγαπάει πάρα πολύ και δεν θέλει να με βλέπει λυπημένη. Και εγώ τον αγαπώ πάρα πολύ. Όταν ξεκίνησα μαθήματα πολεμικών τεχνών προσπαθούσα και εγώ να τον προστατέψω από τα άτομα που τον κορόιδευαν και του ασκούσαν bulling καθώς πάντα ήταν εύκολος στόχος για τους νταήδες. Αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλον και προσπαθούμε να κάνουμε ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο. 

Φτάσαμε στο σχολείο και βρήκαμε τον Stiles να μας περιμένει. "Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη Felicia;" με ρώτησε. "Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Έτσι" του αποκρίθηκα. "Καλά μην θυμώνεις". "Τελικά τι κάνουμε; Θα προσπαθήσει ο Scott να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Peter και να μπει στη αγέλη του;" ρώτησε ο Stiles. "Έτσι αποφασίσαμε" του απάντησε ο αδερφός μου. "Εεεεεε Felicia ακούς;" μου φώναξε ο Stiles και κούνησε το χέρι μπροστά από τα μάτια μου. Εγώ είχα χάσει την προσοχή μου από την συζήτηση και αναπολούσα στιγμές από την χθεσινή μου εμπειρία με τον Derek. Όταν προσπάθησε να στρέψει το ενδιαφέρον μου ξανά στην συζήτηση κουνώντας το χέρι του ταράχτηκα. "Σίγουρα κάτι συμβαίνει και δεν μου το βγάζεις από το μυαλό" μου είπε ο Stiles. Πριν προλάβω να του απαντήσω χτύπησε το κουδούνι και έπρεπε να πάμε στις τάξεις μας (ευτυχώς).