Οι 20

{3}

''Εξαιρετικά!''αναφώνησε και με πλησίασε.

Έτεινε το χέρι του και εγώ διστακτικά του το έδωσα.

''Χάρηκα για την γνωριμία και ελπίζω να σε ξαναδούμε.''μου λέει και με μία κίνηση του χεριού του οι φρουροί με οδηγούν πίσω στην άμαξα.

''Την καταφέρνω και μόνος μου.''άκουσα έναν από τους φρουρούς να λέει.

Τότε μπαίνει μέσα και κάθεται στο απέναντι κάθισμα.

Η άμαξα ξεκινάει και κοιτάζω το τοπίο που περνά έξω από το παράθυρο μου.

Ο ήχος πανοπλίας ακούγεται και γυρίζω να κοιτάξω τον φρουρό που πλέον είχε βγάλει την περικεφαλαία του.

Θεε μου. Αυτός ο φρουρός είναι ο .....αυτός που χτύπησα.

''Εσυ....''του λέω ντροπαλά.

''Εγώ...''λέει χαμογελαστά και τότε παρατηρώ την ματωμένη μύτη του.

''Ιιι εγώ το έκανα αυτό;''τον ρωτάω και καλύπτω το στόμα μου με το χέρι μου.

''Ναι αλλά δεν πειράζει.''μου λέει και ξαπλώνει προς τα πίσω.

''Ζαλίζεσαι;''τον ρωτάω και τρέχω δίπλα του.

''Πόσο δυνατά νομίζεις ότι με χτύπησες;Εντάξει μάτωσε λίγο η μύτη μου αλλά σιγά μην ζαλίζομαι.Απλά είμαι τόσο κουρασμένος. Χθες βράδυ είχα 12ωρη βάρδια και έπρεπε να μείνω στον πύργο για σκοπιά. Ηρέμησε Εβάντζελιν.'' μου λέει και με το άκουσμα του ονόματος μου από εκείνον χαμογελάω. Μου αρέσει η φωνή του.

''Εσένα πως σε λένε;''τον ρωτάω και επιστρέφω στην θέση μου.

''Γουίλιαμ'' μου λέει και χαμογελάει και πάλι.

''Εντελώς φιλικά...δεν θα αντέξεις εκεί μέσα.Αν μπεις βέβαια.''

''Γιατί;''τον ρωτάω περίεργη.

''Είσαι πολύ αθώα για ένα τέτοιο παιχνίδι. Δεν τα ξέρω από πρώτο χέρι αλλά ο μπαμπάς μου ήταν στην φρουρά πριν 30 χρόνια και μου τα είπε. Έρχονται 15 πριγκηποπούλες με τις δούλες τους. Εσύ δεν θα έχεις κανέναν εκεί μέσα να κάνει τις βρωμοδουλειές σου.''μου λέει και σκύβει προς το μέρος μου.

Ήταν πολύ όμορφος. Βασικά υπερβολικά όμορφος. Καταγάλανα μάτια και ξανθά μαλλιά. Αυτός έπρεπε να είναι πρίγκηπας. Όχι ένας απλός φρουρός.

''Δεν θα κάνω βρωμοδουλειές.''του λέω θιγμένη. Για ποια με πέρασε;

''Θα χρειαστεί. Σκοτώνονται για να μείνουν στο παιχνίδι.Και εκείνος τις παίρνει δύο δύο.''μου λέει και μένω άναυδη.