Little Girl

{2}

POV Lyéne
Mn mam klopt aan bij de deur. Ik verstop snel mn dagboek. 'Hi lieverd, opstaan!' Ik doe alsof ik pas net wakker ben en gaap. 'Mogguh mam.' Terwijl ik opsta, zegt ze; 'Ik zie je zo beneden, je tas staat klaar, dan kun je meteen gaan!' 'Oké, is goed. Tot zo!!' Zeg ik, terwijl ik geirriteerd de deur achter me dicht doe en naar beneden ren. Ze zit net aan de keuken tafel en kijkt verbaasd op. 'Goh je bent snel vandaag.' 'Jaja. Kijk dan naar de tijd!' Ze kijkt naar de tijd. 'Oh.' 'Ja, oh. Ik moet me dus haasten!!' Ze propt snel mn borstel in me tas en laat me gaan. 'Doeeei tot vanmiddag.' 'Tot vanmiddag mam!' Ik geef  haar snel een kus en ga snel naar buiten. Ik glimlach en adem de frisse lucht in.

Ik realiseer me nu pas dat ik met kleren aan ben gaan slapen, en dat ik geen tanden heb gepoetst, mn haren niet heb geborsteld.. Nouja, pech dan. Hopelijk heeft mam mn brood in mn tas gedaan. Ik zie de bus aankomen. Rennen! Dadelijk kom ik te laat voor de bus, en daardoor te laat voor school. Urgh. Ze moeten toch niks van me hebben op school en mijn cijfers zijn prima. Waarom zou ik d'r dan nog heen gaan?!

Ik stap in de bus en ga opzoek naar een plekje achterin de bus. Ik ga zitten, maar helaas, ik zit naast Eva Luna Griffin. Urgh! Die trut weer.

"Hee meid!" Dat toontje, zo truttig. Zo kleinerend. Ik zucht zachtjes en zeg: 'Hoi.' 'School hé?' We zitten in de bus naar school toe Eva Luna, dus ja inderdaad; School! 'School ja.' Er valt een ongemakkelijke stilte van een paar seconden. Eva Luna begint weer te praten en zegt; 'So.. hoe zijn jou cijfers?' Ik grinnik. 'Mijn cijfers zijn achten of hoger, behalve bij Schrijven.' Eva Luma kijkt verbaasd, en haar mond staat wijdopen. Waarom doet ze dat? 'Eva Luna?' Ze schudt haar hoofd en zegt; 'Oh eh jaa?' 'Wat is er? Je kijkt zo verbaasd!'

'Oh eh.. ik had gewoon niet verwacht dat jou cijfer voor Schrijven lager dan een acht zou zijn.' 'Dat zijn mijn cijfers, heb jij niets mee te maken.' Bijt ik haar toe. Eva Luna haalt diep adem en zegt; 'Zelfs al ben ik de C.O. Alfaster en jij de nummer een zegmaar, dat betekent niet dat ik je haat doordat je hogerop zit.' Ze zwijgt en kijkt me aan. 'O.' zeg ik. 'Ja, o. Je lijkt me eigenlijk wel aardig Rory. Een beetje te erg op jezelf, maar wel aardig.' 'Maar.. maar..' stotter ik. 'Ik mag jou helemaal niet..' Eva Luna trekt een wenkbrauw op. 'En waarom dan niet?' Vraagt ze een beetje geïrriteerd. 'Nouja, ik had altijd het gevoel dat jij mijn plaats wilde innemen, en hét persoon wilde zijn.'  Eva Luna lacht, en ik zucht opgelucht. 'Rory, ik wil inderdaad hét persoon zijn, maar ze pakken altijd twee personen, niet maar een, weet je nog?' Ik probeer haar te onderbreken maar ze praat gewoon door en negeert me. 'Ook wil ik jou plaats echt niet overnemen, veel te veel stress! Al die extra klusjes die moeten gebeuren doe ik wel, maar het grote organiseren? Hoo.. daar ben jij voor!' Ik glimlach. 'Dankje, ik waardeer dat.' We zijn even stil en kijken naar voren.

Een paar minuten later beginnen we tegelijk te praten, en tot mijn verbazing zeggen we hetzelfde. 'Misschien kunnen we dan best een goed team zijn!' We kijken elkaar aan. En dan zie ik blauwe ogen achter Eva Luna. Van die zeeblauwe ogen. 'Woow..' Zeggen we in koor. 'Waarom zei jij woow?' Vraag ik aan Eva Luna. 'Dat we hetzelfde zeiden, haha! En jij?' Ik denk even na. Zal ik de waarheid zeggen? Maar misschien vind ze me dan vreemd. En waarschijnlijk heb ik het me toch maar ingebeeld. Dus ik zeg; 'Ja, same.' 'Meer toeval bestaat niet.' Zegt Eva Luna, en ze knipoogt. Volgens mij wel Eva Luna, volgens mij wel..

*********************

Okay, dit was m'n begin van het verhaal!
Misschien een beetje kort, maar je hebt wel drie stukken meteen kunnen lezen; De Proloog, En de eerste twee hoofdstukken.
De volgende hoofdstukken zullen langer zijn, belooft!
Tips & Tops zijn altijd welkom. <3
Ik vind het leuk om dit te schrijven, dus waarschijnlijk elke week een deel.
Xo.-Me