Little Girl

{5}

Sky pakt mijn armen vast en probeert me om te draaien, maar ik draai naar hem, waardoor we opeens heel close bij elkaar staan. Ik kijk hem aan, in zijn mooie bruine ogen. Zijn lippen komen wel heel dicht bij de mijne..

POV Lyéne
Onze lippen raken elkaar, en we kussen. Wow.. ik zoen met m'n docent! Het geeft me een fijn en vertrouwd gevoel, dus leg ik mijn armen om Sky heen en knuffel hem. Sky knuffelt me een paar seconden. Plots maakt hij zich razendsnel los uit de knuffel, bloost en mompelt iets onverstaanbaars. Daarna loopt hij, nog steeds blozend weg.

POV Sky
"Shit. Waarom deed ik dit?" Mompel ik boos tegen mezelf. Ik raak in paniek. Wat moet ik doen? Hoe ga ik dit aan Mr. Fiander vertellen?! Ik maak me snel los uit de knuffel. Oké, ik moet naar buiten via dezelfde weg als ik naar binnen ging. Ik ren weg van Lyéne. Ik moet weg uit dit huis en snel! Ik hoop dat de Biogs uitstonden..

POV Lyéne
"Sky? Sky! Sky! Kom terug!" Sky reageert niet. Ik ren hem achterna, maar zodra ik het huis uit ben zie ik een zwarte auto snel wegrijden. Vreemd.. Nadenkend over wat er daarnet allemaal is gebeurd, loop ik naar binnen.

"Hee schat." Zegt m'n moeder. Wacht.. daarnet was ze er toch niet? Ik heb haar ook niet naar binnen zien lopen.. "Hee, waar was je?" vraag ik. Mijn moeder kijkt me verbaasd aan en antwoordt: "Uhm.. ik was gewoon hier hoor."
"Maar.. maar.. je was een halfuur weg!"
"Nee.. ik was gewoon in de keuken hoor."
Dat kan niet..
Ik kijk naar de klok. De tijd.. de tijd is niet veranderd. Het is nog steeds 16.40! Wow. Ik wist niet dat ze de tijd konden stilleggen.. "Lyéne!" Ik schrik op uit m'n gedachten. "Sorry ma."
M'n moeder kijkt mij berispend aan en zegt: "Ik was tegen je aan het praten over dat ik iets voor jou en Darrent heb gekocht. Nouja, dit cadeau is voor jou, de ander voor Darrent. Maar alsnog! Dan denk jij 'ik ga maar even zitten dromen en mijn moeder die iets liefs voor me doet volledig negeren!"
"Sorry.. ik luister nu!"
Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel en een kus. Ze glimlacht zacht en zegt: "Het is oke. Kom mee!" Terwijl ze dit zegt, draait ze zich snel om en loopt door de keukendeur naar onze tuin.

In de open kooi, welke op een boomstronk staat, zit een grote, witte uil. Eigenaardig, vroeger mochten we nooit in de buurt van de boomstronk komen. De uil is ongeveer een halve meter, en ziet er heel vredig uit. Alsof hij niet weet dat het gewoon kan wegvliegen, zijn vrijheid tegemoet. Nee, hij blijft gewoon zitten. Alsof dit zijn eigen keuzes, zijn eigen vrijheid.

Ik herken de soort niet, maar hij is in elk geval heel erg mooi. "Whoaa. Wat is dit?"
"Een uil."
Ik lach. "Ja dat zie ik, maar waarom?"
"Gewoon, ik heb eigenlijk geen reden. Ik hoop dat je het leuk vindt?"
"Geweldig!" Roep ik en ik knuffel haar, als een bedankje.
"Ga er maar naar toe, hij is heel vriendelijk! Hij is niet zo schuw, ik heb hem kunnen aaien en voeren."
Ik langzaam en voorzichtig naar de uil toe, in de hoop dat ik hem niet afschrik.
"Woow, cool! Hij is erg mooi. Hij heeft prachtige blauwe ogen, en hij is zo wit als sneeuw!"
"Ik dacht al dat je hem leuk zou vinden." Zegt mijn moeder glimlachend. "Ik zou zeggen: leer hem kennen. Zijn kooi staat op je kamer, waar eerst je oude wieg stond. Je wieg staat nu in de bergkast." Ik knik. "Dankjewel. Weet je ook welke soort hij is?"
"Ik heb geen idee. Is dat heel erg? Misschien kun je boeken bij de bibliotheek halen om het uit te vinden, heb je ook weer wat te doen."
"Prima, zal ik doen. Bedankt mam! Ik hou van je."
"Ik hou ook van jou." Mijn moeder geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt weg.

Ik draai me om naar de uil. "Wel, nu is het alleen ons twee nog. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ik je moet verzorgen, maar morgen ga ik naar de bibliotheek om boeken over jou te kopen! Dus, voor vandaag hoop ik dat je het overleeft op water.." Ik hoop maar dat ik hem niet vermoord doordat ik hem vandaag niet voer! Ik pak de grote leren handschoen op die naast de boomstronk ligt. Is het eigenlijk wel een handschoen? Hij is zo lang, het lijkt wel een afgesneden mouw! Fascinerend eigenlijk, dat de uil gewoon blijft zitten en niet wegvliegt.

Ik doe de deur van zijn kooi open. "Hallo jongen, hoe gaat het?" Ik neem aan dat het een jongen is, gezien mijn moeder heel de tijd 'hij' zei. De uil vliegt een stukje en land dan op mijn arm. Best wel gek eigenlijk, deze handschoen. Ik concentreer me weer op de uil. Ik glimlach voorzichtig en zeg zachtjes: "Ik ga je nu aanraken, schrik niet!"
Ik probeer hem te aaien, maar zodra mijn hand naar hem toe gaat vliegt hij snel weg. Hij komt niet heel ver, het lijkt alsof de wind hem tegenhoudt van het wegvliegen. Het lijkt wel alsof hij wordt meegenomen door de wind. Nadat hij een paar cirkels hoog in de lucht heeft gevlogen, vliegt hij weer terug, uit zichzelf, naar mijn handschoen. De afdrukken van zijn klauwen staan op de handschoen, ik heb het gevoel alsof hij deze ziet, want hij gaat er weer op staan.

Een tijdje later
Ik kijk naar mijn uil. "Een naam heb je nodig." De uil kijkt mij met zijn grote, mooie, blauwe ogen aan. Ik denk na. Welke naam past bij hem? Het is een jongen, dus het wordt natuurlijk een jongensnaam. Maar welke?

*********************

Ik zei de vorige keer dat mijn hoofdstukken rond de 2000 woorden zullen zijn, maar ik doe uiteindelijk gewoon wat goed voelt voor mij.
Ik heb veel te lang gewacht met dit hoofdstuk plaatsen, maar dat was mijn eigen fout (en schuld). Ik heb enorm veel toetsen en proefwerken gehad het afgelopen jaar, dus vandaar.
Ik zit nu inderdaad 'smoesjes' te bedenken, maar het spijt me enorm.
Ik hoop dat ik de komende tijd meer tijd heb, en dus meer kan en ga plaatsen!
Tips & Tops zijn altijd welkom. <3
Xo.-Me