PINK HAIRED GIRL {H.S.} ~Dutch~

1.

Zodra ik de trappen op loop word ik tegen gehouden door een sterke hand. 'Emalia?' Het is een meisje dat een kop kleiner was dan mij. Ze heeft kort zwart haar met paarse extensions en ze lijkt iets weg te hebben van een aziatisch type.

'Ja, dat ben ik, maar iedereen noemt me Emma.'

'Jazeker,' ze knikte hevig, 'Ik ben Samantha aka. Sam, je tijdelijke begeleider hier, niet dat ik een leerkracht ben, ik bedoel, ik studeer nog. Ik leid je gewoon rond en ben hier om je vragen te beantwoorden.'

'Oh, oké, lijkt me... handig.' Ik ben het niet gewoon om direct aangesproken te worden. Blijkbaar zal ik nog aan meerdere dingen moeten gaan wennen. Niet dat ik er problemen mee heb. Sam ook niet als ik haar moet beschrijven in die ene minuut dat ik haar ken. Ze haalt een schrijfplank met wat papieren tevoorschijn en leest het grondig alsof ze iets dringend zoekt. 'Ik zal je wat uitleg geven over de school en je kluisje laten zien, hier is al een plan van de campus en de grondplannen van elk gebouw. Hopelijk kan je wat van coördinatie' Sam handigt me een klein bundeltje papier over en doet een teken dat ik haar moet volgen. Het duurt even voor ik alles goed op een rijtje heb kunnen zetten, maar Sam begint al direct te ratelen. 'Het gebouw is oorspronkelijk gebouwd in 1988, er zijn al vijf verschillende directeurs geweest en sinds vorig jaar hebben we onze eerste vrouwelijke.' Sam lijkt er volledig op in te gaan, ik daarintegen... Maar het leven gaat allemaal om kansen, dus gun ik het haar. Ze laat me wat belangrijke lokalen en ruimtes zien en praat wat over het kantine eten. Ik volg haar zwijgend en hoofd schuddend om althans luisterend over te komen. Ik wil vandaag niet direct voor schut staan. Volgens mijn vriendin Lisa die op mijn vorige school zit is dit de enigste universiteit/ school waar er geen dress code is dus zal ik niet voor schut staan met mijn roos haar.

Als laatst laat Sam me mijn kluisje zien. Het is licht blauw met hier en daar wat krassen die de zilvere kleur van de onderlaag laten zien. Mijn kluisje heeft het nummer 143. Het nummer gaat me echt wennen worden. Vorige week had ik het kluisje 87 nog.

'Ik denk dat je wel je plan zult trekken. Zie je bij lunch.' Sam geeft me nog een vlug grijnsje en vertrekt zonder nog een woord te wisselen. Hier sta ik dan, in een onbekende school bij mijn nieuw kluisje waar ik het meest tijd ga spenderen. Mijn kluisje en ik. Ik kijk nog eens van dichter bij naar mijn kluisje en zoek op de papieren wat de code is: 1234, de standaard code. Wanneer ik een klik hoor, open ik het blauwe deurtje en kan ik vanuit mijn ooghoek een roze briefje zien vallen gevouwen in een papieren vliegtuig. Ik raap het op en stop het onder mijn arm om mijn schriften uit mijn tas te nemen en die in het kluisje te plaatsen. Daarna sluit ik het kluisje, stel ee nieuwe code in waarna ik met mijn rug leun tegen het deurtje. Zat dit papieren vliegtuigje in mijn kluisje? Ik ontvouw het en frons mijn wenkbrauwen toen ik las:

"Welkom op deze school Roosje, -H"

_________________________________________________________________________________

Bedankt om mijn verhaal te lezen! Zou ik verder schrijven? xD

Comment & Vote? :)

X Myrthe