KÖLE OLARAK DOĞMAK

1. Bölüm: "Bebek"

Kocaman bir ateş yakacağız; kağıt paralardan, tahvillerden, vasiyetnamelerden, vergi dosyalarından, kira kontratlarından ve borç senetlerinden oluşan bir ateş ve herkes kendi cüzdanını da ateşe atacak. İşte o zaman insanoğlu, bir şeylerden vazgeçmeyi bilecek.

Sabahın kavurucu ışıkları, camları olmayan emektar barakamızdan içeri hücum edince uyanmak zorunda kaldım. Annem ve babam etraflarda yoktu, tarlalardaki hasata gitmişlerdir. Tarlalar diyorum çünkü bizi sadece bir tarlada çalıştıracak kadar merhametli değillerdi.

Burada çocuklar on yaşına bastığında büyük gözüyle bakılıyor ve tarlaya yollanıyordu. On altı yaşında olmama rağmen biraz özel muamele görüyordum. Benim ten rengim diğerleri kadar koyu değildi, açık sarı rengindeydi ve zamanında sahibim beni satın almak için 900 $ ödemişti. Bu bir köle için muhteşem bir paraydı.

Ne olursa olsun ten rengim açık olsa bile yine de zenci sınıfına dahil oluyordum. Sahibim Patch -ki ona ismiyle hitap etmemiz yasaktı yoksa kırbaç cezası alıyorduk, zamanında ödediği yüklü parayı bana hatırlatmakta geri kalmazdı. Aklında benim için kurduğu planlar var, hissediyordum.

Sahibim ve sahibem Shelyn aslen Amerikanlardı. Kölelik başladığında ataları buraya yerleşmiş ve paralarını, bize türlü saçmalıklarını yaptırmak için harcamaktan çekinmemişler. Aslında sahibem, kocası kadar kötü değildi. Bir çıkarı olmadığı sürece gayet de iyi davranıyordu.

Shelyn'e acıdığımı itiraf etmeliyim. Buradaki çoğu siyahi çocuğun babası beyaz sahiplerdir. Sahibimin, bildiğim kadarıyla sekiz tane siyahi çocuğu vardı. Tabi kadınlarımız bunu açıkça ifade edemezlerdi. Sadece kuytu köşede dedikodular arasında duyulurdu. Herkesin farkında olmasına rağmen sanki devlet sırrı gibi saklanması, bunların yaşanmadığına kanıt değildi.

Bu yüzden Shelyn, kölelere karşı derin bir kıskançlık besliyordu. Onlara zulmetmek ve hakaret etmekten geri durmuyordu. Yaşadıklarının bir dışa vurum şekli olsa da bizim kadar ezilmiş hissetmedi ve muhtemelen de hissetmeyecek. Para denen kirli kağıt parçası, her şeyi avucunun içine bıraktı. Shelyn ise onları avucunda un ufak etmekten kaçınmayan birine dönüştü.

Gerinerek yattığım bez parçasından kalktım. Ben tarlada çalışmazdım, dediğim gibi özel muamele görüyordum. Bu iyi bir şey değil. Bir köleyseniz ve size bir güzellik bahşedilmişse, işte bu tam anlamıyla bir lanet olurdu. Cinsiyetinizin pek bir anlamı kalmazdı bu hususta.

Üstüme çeki düzen verdim, yırtık kıyafetlerimin el verdiği kadarıyla. Barakadan çıktım ve sahiplerim kaldığı eve ilerledim. Evdeki hizmetçilere selam verip sahibemin odasına yöneldim. Kapının önüne geldiğimde duraksadım. Bakalım bugün nasıl davranacaktı? Yutkundum ve kapıyı çaldım. "Gel,"sesiyle kapıyı açıp içeri girdim.

Sahibem aynadaki yansımasından tatminkar bir halde saçını toplarken, beni gördüğüne dair bir duygu belirtisinde bulunmadı. Hoş, onlara bir şey hissettirmem gerekmiyordu. Dediğini yap ve etrafında köpek ol! "Günaydın sahibem," desem de yarım ağızla bir şeyler mırıldanıp kendini aynadaki görüntüsüne yoğunlaştırdı.

"Sahibem, benden istediğiniz bir şey var mı?"

Bu söylediğimle derin bir iç çekerken hışımla bana döndü. Gözlerimizi sabitleyip, sinirini kusmaya başladı. "Senden istediğim bir şey olmasaydı, kocam zamanında seni satın almak için o kadar para vermezdi. İstediğim bir şey olmasa bile bulurum. Merak etme!"

"Peki efendim," demekle yetindim ve sessizce olduğum yerde durdum. Bakışlarımı sahibimin yeni aldığı ayakkabıma çevirdim.

Böylesine kulak tırmalayan sessizliklerde aklım, düşünce işgaline uğrardı. Beynimde milyonlarca soru cirit atarken, yeterince olgunlaşmamış bedenim bu sorulara dudak bükmekle yetinirdi. Bazen öyle zamanlar olurdu ki; kendimi sıkıntıdan terlemiş bir halde bulurdum.