sanırım kuşlar söyledi 《konuşabildim》

Bazen çok uykum gelirdi

On ay önce,bazen çok uykum gelirdi,
yıldızları göremez olurdum.

Bilirsiniz,geceleri uyuyamazdım.
Yıldız arardım gökyüzünde.

Bazen bulamaz ağlardım.
Korkardım.

Yıldızlar olmayınca,sokaklarda giderdi.

Yağmur yağardı.Üşürdüm.Sokaklar üşürdü.
Bende eve sığınırdım.

Yabancılaşmış,tüm samimiyetini kaybetmiş o eve.

Yapacak bir bir şeyim yoktu.
Korkardım.

Fakat evde yıldızlarım vardı.
Hepsini uçarken toplamış ve kavanoza koymuştum.

Gökyüzüne asmıştım.

Biri düşecekken yakalamıştım.

Onları sevmiştim.

Karar vermiştim,yıldızlarda yaşayacaktım.
Hatta bir gemi yaptırmıştım.

Neden diye sorduklarında
Bilmiyordum.

Yıldızlarda yaşayacak ve artık geceleri uyuyabilecektim.

Sokakları özleyecek,artık uçamayacaktım.
Fakat üzülmeyin dostlarım.
Gidemedim zaten.

Eğer bir gün gidersem bilinki artık konuşmuyor,susuyorum.

Bilinki artık uçmuyorum.
Bilinki artık sır tutmuyorum.
Bilinki ağlamıyor,gülmüyorum.

Ve bilinki öleceğim.
Fakat güzel öleceğim.
Tam on ay sonra.