CHAPTER 7.
<fast forward>
one week na llang at pasukan na. last day na ng enrolment sa school na papasukan ko. dun din papasok si Den,.
nagpagulong-gulong lang ako sa kama. wala ako sa mood.
hindi pa rin ako nakakaget-over sa mga nangyari
remember what happen to Josh.
remember Mark.
nagsorry sya sa akin for a thousand times. I’m not exaggerating in fact he was sending flowers 3x a day!!’
ano palagay nya sa akin magtatayo ng flower shop.
last week mas malala yung ginawa nya.
FLASHBACK...
nagising ako sa sunod sunod na tawag sa phone o. pagkacheck o ng time
6:00am!!!
grrr. sino ba tong istorbo..
pagtingin ko sa phone ko..
si Den..
kinabahan ako ulit kasi alam ko naman na hindi ako aabalahin ni Den sa mga walang kwentang bagay.
tatawagan ko na sya nung bigla ulit syang tumawag.
‘Den.. what’s wrong?’
‘si Rey’
‘what happen?’
sobrang kinakabahan ako.
‘he attempted to commit suicide. he’s at the hospital.’
nabitiwan ko yung phone ko
ano bang pumasok sa kukote ng mga tao bakit ba kailangan ganito ang mangyari. I found myself at the front of his room.
pumasok ako at nakita ko sya.
nung nakita nya ako agad syang umiwas ng tingin.
‘anong ginagawa mo dito? alam ko naman na wala kang pakialam sa akin.’
yun agad ang bungad nya sa akin..
‘oo wala akongpakialam sayo but you know what you’re selfish. alam mo ba na ako ang sisihin ng mga tao dahil sa katangahan na ginawa mo!’
Hindi ko napigilang sigawan sya sa tindi ng sama ng loob ko. Allam ko any time mawawala ang composure ko.
‘oo katangahan ang ginawa ko. Katangahan ang mahalin ka.’
‘..’ nakita ko syang yumuko
‘pero wala akong magawa’
Hindi ko narinig kung ano yung ibinulong nya pero wala akong pakialam.
‘hinding-hindi ko magugustuhan ang katulad mong mahina.’
After kong sabihin yun tinalikuran ko na sya.
Nagulat ako nung makita ko ulit sya sa likuran ko.ssss
What?!
‘I’m his twin’
