CHAPTER 3.
Sunday morning.
Tinatamad ako kaya andito lang ako sa sala watching cartoons.
‘can I come in?’ narinig ko ang boses ni Den
‘go ahead.’
Pumasok sya at umupo sa tabi ko.
‘spill’
alam ko naman na may sasabihin sya e.
‘jey-ar. Rey is asking you out for dinner. Tonight. 7pm at the resto in front of the high school campus.’
‘Rey. So he managed to plead to you for ten times.’
‘yes, so you better go’
‘kung nagawa nya yun, then I’ll go alam mo naman na may isang salita ako di ba.’
Wondering?
Well alam ko naman kasi na maganda ako. Not joking. At si Den lang naman ang namumuroblema pano ba naman simula nung nalaman ng mga tao na cousin ko sya. Hindi pa man kami close ay madami ng nagpapalakad sa kanya. How much more ngayong bestfriends na kami di ba.
Napag’usapan namin saka nya lang sasabihin sa akin yung message ng kung sino mang guy if he happen to plead for ten times. Ang sama ko ano. Pero ganon lang yun kung talagang gusto nila kaya nila yun.
Hindi rin naman si Rey ang unang lalaki na nakalusot sa Phase 1. Pero wala pang nakakalampas sa phase 2. Siguro nagtataka kayo kung ano ang meron sa phase 2 malalaman nyo din.
Yun ay kung may aabot pa don.
‘Jey-ar, how long are you gonna be like that?’
‘hmm.. why?’
Nagulat ako sa biglang pagtatanong ni Den usually naman kasi wala syang pakialam.
‘remember the guy yesterday?’
Si Josh ang tinutukoy nya. Ewan ko pero kinabahan ako.
‘no. I can’t recall him. Who is he by the way?.’
‘Josh Pete Villareal.’
‘what about him?’
‘He’s dead. He committed suicide. It’s all over the news kaninang umaga’
Nagulat ako sa sinabi ni Den. ang totoo parang anytime maiiyak ako but I tried to maintain my composure. so far wala pang nakakakita sa akin na umiiyak.
At the same time iniisip ko kung anong nangyari nung nag’usap kami. Kahit nashock ako sa sinabi ni Den hindi ko na lang pinahalata sa kanya. Ayokong madagadagan ang burden kasi alam ko naman na apektado sya.
Tumayo na lang ako.
‘tell Rey, that I will be there tonight. Kindly close the gate when you leave. Kailangan ko ng magpahinga para mamaya.’
Yun na lang ang sinabi ko then I proceed at my room.
As I closed my door tears automatically fall from my eyes.
I turned down Josh but it doesn’t mean I don’t like him
apektado ako sa nangyari.
How do you expect me to react?
He just killed himself
and I’m not sure kung may kinalaman ang mga sinabi ko sa suicide nya.
You heard me right.
Marami kaso akong nasabi sa kanya kahapon
