Նա ուղղակի աստվածային գեղեցիկ էր: Ընդգծված այտոսկրեր, մազերը ծածկել էին մի աչքը, իսկ աչքերում կրակ էր վառվում: Հագին սև երակր թիկնոց էր, որը ծածկում էր ամբողջ մարմինը: Իսկ մաշկը սպիակ էր ինչպես ձյունը:
- Եվ... Էլիզ դու կատարել ես քո պարտակնությունը? Ձայնը կարծես օրորոցային լներ, ու իր խեկավարության մեջ էր վերցնում ամեն-ինչ: Ուր է կուլոնը??? Ձայնը հիմա նման էր մռնչոցի:
- Դեյվ իմ մոտ ոչինչ չկաաա:
- Դու գիտեիր պայմանավորվածության մասին:
- Դեյվը արքայական ընտանիքից է....
Էլիզը էլ չկար, նա անհետացավ, կորավ մեկ ակնթարթում: Ես շուրջս էի նայում, դատարկություն: Դռները պատուհանները բացվել էին, քամին շրջում էր ամբողջ տնով, կայծակ, անձրև... Ես գոռում էի ամբողջ ուժով, ուրեեեեես Էլիիիիզ: Հանկարծ զգացի, որ դատարկություն է սրտումս ոչինչ չկար, որ լցներ սիրտս:
3 օր է, որ նա չկա, ոչինչ չի հետաքրքում ինձ, փորձում եմ վերլուծել հիշել ամեն ակնթարթը: Ինչ ասաց նա անհետանալուց առաջ:
- Նա արքայական ընտանիքից է...
Դա ինչ է նշանակ... Գիրքը... Այն գիրքը, որ ինձ ցույց տվեց... Հեց հիմա պետք է գանմ: Դրսում անձրև էր, բայց դա ոչինչ է սիրո դիմաց:
Դռան առաջ եմ: Չեմ կարողանում բացել դուռը, ամեն անգամ այդ հիշողությունները:
Դուռը բացեցի ու ծնկի եկա.... Ինչ անզոր եմ ես, ես չկարողացա պաշտպանել նրան: Ուժերս հավաքեցի ու բարձրացա տանիք: Չէի տեսել որտեղ է գիրքը թաքցրած, բայց դժվարությամբ չգտա: Գրքում շատ անուններ կար բայց ինձ միայն մեկն էր հետաքրքրում:
- Ինչու է նրա անունը այստեղ? Էլիզ....