Yavaş yavaş renk veriyor ....kırmızının her tonu suya hakimiyetini gösteriyordu ...suya karışan her kırmızı bir parça alıyor canından .goremiyor ama akışını hissediyordu .ona göre herşey siyah .işitemiyor sesleri ,hissedemiyor yaşamı ...nekadarda ağır geliyor ona göz kapakları .sanki dünya üzerine çökmüş .gittikçe ağırlaşıyor ...halbuki dakikalar önce nekadar normaldi herşey . Elinde şemsiyesi trafikteki arabaların korna sesleri ,adeta şarkı söyleyen yamur damlaları ....şimdi ise goremiyordu onları ...sessizligiyle dost olmuştu en son gördüğü şey ise başında toplanan insanlar çığlık çığlığa bağaran kornalar ve yağmur birikintilerinde kendini salmış bir sürü kırmızı ...
Biraz sonra savaştan mağlup bir şekilde ayrıldı .gözleri kapandı elindeki şemsiyeyi bıraktı kırmızı tamamen bağımsızlığını ilan etti .o bedeninden ve herseyinden ferâgat edip orayi terk etti....
Eda sıla nur ocak (mileena 10)
İnşallah beğenirsiniz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çizimlerim
De TodoHayal gücümü size bu kitapla göstereceğim .çünkü kendime bir konuda çok güvenirim oda resim çizmek.
