♦ WINTER STORY ♦ || COMPLETE ||

အပိုင္း { ၁ }

~•~ ❄ ~•~
Winter Story 
~•~ ❄ ~•~

~ 1 ~

" ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ေမွာ္ဝန္ေတာအုပ္ႀကီးထဲမွာ တိရစာၦန္ေပါင္းစံုဟာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ အတူတူေနထိုင္ၾကတယ္တဲ့ … အဲ့လိုပဲ နတ္သမီးေတြ နတ္သားေတြ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ေတြဟာလည္း သာယာတဲ့ေတာထဲကို အလည္အပတ္လာၾကတယ္ … ေရႊေရာင္အဆင္းရိွပီး သန္မာတဲ့ေရႊသမင္ေတြလည္းပါတာေပါ့ … အဲ့ဒီေရႊသမင္ေတြဟာ တကယ့္ကိုလွပပီး ေရႊေရာင္လိုေတာက္ပေနတယ္ … ပီးေတာ့သူတို႔က ပ်ံႏိုင္တယ္ … အထူးျခားဆံုးက သူတို႔ဟာ လူသားအသြင္ေျပာင္ႏိုင္ၾကတယ္တဲ့ …  ေမွာ္ဝန္ေတာ္ျကီးကိုေစာင့္ေ႐ွာက္တဲ့ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးက သူ႔ရဲ႕စီးေတာ္အေနနဲ႔ အဲ့ဒီေရႊသမင္ေတြကို အသံုးျပဳခ့ဲတယ္ … ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အျပန္အလွန္ ကူညီေဖးမရင္း ေတာထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကတယ္ …
အဲ့ဒီေန႔ မေရာက္ခင္ထိေပါ့ … … "

နစ္ေမာဖြယ္အသံခ်ိဳခ်ိဳဟာ ေမာဟိုက္သံနဲ႔အတူ ေခတၱရပ္နားသြားသည္။
ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းဒဏ္ကိုအံတုရန္ ေစာင္ပံုထဲေကြးေန႐ွာေသာ ကေလးငယ္သည္ ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္လံုးတို႔အား ပြတ္သပ္လိုက္ပီး အသံပိုင္႐ွင္အား ေမာ့ၾကည့္႐ွာသည္။

" အဲ့ဒီေန႔ … အဲ့ဒီေန႔ကဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမေမ ဆက္ဖတ္ေလ … "

မိခင္သည္ သူမ၏သားငယ္အား ႏွစ္ၿခိဳက္စြာျပံဳးျပရင္း ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တို႔အား
ခပ္ဖြဖြပြတ္လိုက္၏။

" ျဖည္းျဖည္းေပါ့ မင္ေဆာ့ေလးရယ္ … ေမေမျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖတ္ျပမွာေပါ့ "

ထို႔ေနာက္ ဝါညစ္ညစ္စာရြက္အား တဖက္သို႔လွန္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္ဆင့္ကမ္းလာေသာ အေမြတခုလို ပံုျပင္စာအုပ္သည္ အိုေဟာင္းေနပီျဖစ္သည္။ ထိန္းသိမ္းမႈေၾကာင့္သာ ယေနထိတိုင္တည္ရိွေနႏိုင္ျခင္းပင္။

" အဲ့ဒီေန႔ဟာ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးရဲ႕ သက္ေတာ္ ၇၀၀ ျပည့္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္ … နတ္သားနတ္သမီးေတြ ေတာထဲက တိရစာၦန္ေလးေတြသာမက နီးစပ္တဲ့တိုင္းျပည္တခ်ိဳ႕က လူသားဘုရင္ေတြေတာင္ လာေရာက္ဂုဏ္ျပဳေပးၾကတယ္ …
ဒါေပမယ့္ လူသားဘုရင္တေယာက္ကေတာ့ ေရာက္မလာခ့ဲဘူး … သူဟာ အာဏာ႐ွင္တေယာက္လိုပဲ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚ ႏွိပ္စက္တယ္ ဒါကိုသိတဲ့ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးက သနားစရာေကာင္းတဲ့ျပည္သူေတြကို အကူအညီေပးခ့ဲတယ္ …  သူ႔ရဲ႕ႏွိပ္စက္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္တဲ့ျပည္သူေတြဟာ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးရိွတဲ့ ေတာအုပ္အစပ္မွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးေတြေဆာက္ပီး လာေရာက္ေနထိုင္ၾကတယ္ … အဲတာကို လူသားဘုရင္က မေက်နပ္ခ့ဲဘူး သူဟာ အာဏာ႐ွင္ပီပီ ၿမိဳ႕ရြာေတြကို တိုက္ခိုက္ပီး အင္ပါယာခ်ဲ့တယ္ … လက္နက္အင္အားစုေဆာင္းပီး နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးေနထိုင္တဲ့ ေမွာ္ဝန္ေတာကို သိမ္းပိုက္ဖို႔ၾကံစည္ေပမယ့္ … သူဟာနတ္ဖိုးဖိုးႀကီးကို ဘယ္ေတာ့မွမႏိုင္ခ့ဲဘူး …
ဒါေပမယ့္ သူဟာ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးရဲ႕ ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ကတည္းက မေကာင္းတဲ့အၾကံစည္တခုကိုၾကံစည္ေနခ့ဲတယ္ … အဲတာကေတာ့ … နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးကိုဆက္သမယ့္ မုန္႔အခ်ိဳပြဲထဲမွာ အဆိပ္တခ်ိဳ႕ခတ္ခ့ဲဖို႔ပဲ … သူဘယ္လိုလုပ္ခ့ဲလဲဆိုေတာ့ … နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးရဲ႕ စီးေတာ္ေရႊသမင္ေတြကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ရတဲ့ သူ႔တိုင္းသူျပည္သားေတြရိွတယ္ သူဟာသူ႔ရဲ႕လူယံုတေယာက္ကို သူလ်ိဳလုပ္ခိုင္းပီး ေရႊသမင္ေစာင့္ေ႐ွာက္ရတဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုပ္ဖ်က္ပီးေနခိုင္ခ့ဲတယ္ …
ဒီလိုနဲ႔ ေမြးေန႔ပြဲက်င္းပမယ့္ေန႔ေရာက္လာခ့ဲတယ္ … တိုင္းျပည္အေျမာက္အမ်ားကေန နတ္ဖိုးဖိုးျကီးကို မ်ားစြာေသာ လက္ေဆာင္ပ႑ာေတြဆက္သၾကတယ္ … အဲ့ဒီထဲမွာမွ ေရႊသမင္ေစာင့္ေ႐ွာက္တဲ့မ်ိဳးႏြယ္လည္းပါခ့ဲတယ္ … ရက္စက္တဲ့လူသားဘုရင္ရဲ႕လူယံုဟာ အဆိပ္ရည္တခ်ိဳ႕စမ္းထားတဲ့ မုန္႔သေရစာကို ဆက္သခ့ဲတယ္ …
တကယ္ေတာ့ အစားအေသာက္ေတြကို ေရႊသမင္ေတြဟာ အရင္ဆံုး နမ္း႐ႈံၾကည့္ပီးမွသာ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးက သံုးေဆာင္ျမဲျဖစ္တယ္ … ႐ိုးသားပီး သစၥာေစာင့္သိတဲ့ ေရႊသမင္ေတြဟာ သူလ်ိဳယူလာတဲ့ အဆိပ္မုန္႔ကို မနမ္း႐ႈံခ့ဲပဲ ဆက္သမိတယ္ … ဒီလိုေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးဟာ ေရႊသမင္ေတြရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ အဆိပ္သင့္ပီး ေသဆံုးခ့ဲရေတာ့တယ္ … နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးကြယ္လြန္တဲ့အခါ ေတာေတာင္ေတြကို ကာရံထားတဲ့အစြမ္းေတြဟာလည္း နတ္ဖိုးဖိုးႀကီးနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခ့ဲတယ္တဲ့ … အခ်ိန္ေကာင္းကိုေစာင့္ေနတဲ့ လူသားဘုရင္ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေမွာ္ဝန္ေတာႀကီးကို သိမ္းပိုက္ပီးအုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲတယ္ … ရက္စက္တဲ့လူသားဘုရင္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဒဏ္ကို မခံခ်င္ၾကလို႔ တိရစာၦန္ေတြ အသက္ဝင္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြဟာ ပူေဆြးေသာကေရာက္ၾကရတယ္ … အဲ့တာေၾကာင့္ နတ္သားနတ္သမီးေတြဟာ သူတို႔ကို ဟိုးနက္နဲတဲ့ေတာအုပ္တေနရာမွာ နတ္အစြမ္းနဲ႔ဖြက္ေပးထားခ့ဲတယ္ …
ဒါေပမယ့္ အျပစ္ရိွတဲ့ ေရႊသမင္ေတြကိုေတာ့ ဝင္ခြင့္မေပးခ့ဲဖူး … သူတို႔ဘယ္လိုေတာင္းပန္ပါေစ … နတ္သားနတ္သမီးေတြဟာ ဝင္ခြင့္မေပးခ့ဲပါဖူးတဲ့ … မလံုျခံဳတဲ့သူတို႔ဟာ ရက္စက္တဲ့လူသားဘုရင္ရဲ႕ ႏိွပ္စက္ျခင္းကို ခံခ့ဲရတယ္ … သူတို႔ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္တဲ့လူသားေတြဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ျပည္သူေတြမွန္းသိသြားတဲ့အခါမွာေတာ့  ေရႊသမင္ေတြဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို မုန္းတီးပီးရင္း မုန္းတီးေနခ့ဲတယ္ … လူသားေတြေနထိုင္တဲ့ ေတာအုပ္အစပ္ကိုသြားပီး အျမဲလိုလိုေသာင္းက်န္းၾကတယ္ … လူသားေတြေနတဲ့အိမ္ေတြကိုလည္း မီး႐ိႈ့ဖ်က္ဆီးခ့ဲၾကတယ္ … လူသားနဲ႔ေရႊသမင္ေတြနဲ႔တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါမွာ လူသားေတြဖက္က ဆံုး႐ႈံးမႈရိွခ့ဲသလို ေရႊသမင္ေတြဟာလည္း ေသဆံုးခ့ဲပါတယ္ …
ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္းသြားခ့ဲတဲ့ ေရႊသမင္ေတြဟာ သူတို႔မ်ိဳးဆက္အတြက္ လူသားေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွမေတြ႔ေအာင္တိမ္းေ႐ွာင္ပီး ေတာအုပ္ရဲ႕တေနရာမွာ ပုန္းကြယ္ေနခ့ဲၾကေတာ့တယ္တဲ့
… တခ်ိန္က သာယာလွပခ့ဲတဲ့ ေမွာ္ဝန္ေတာအုပ္ႀကီးဟာ သာမန္သစ္ပင္ေတြရယ္ တိရစာၦန္တခ်ိဳ႕ရယ္သာ ရိွေတာ့တယ္တဲ့ … ေတးဆိုေနတဲ့ငွက္ကေလးေတြ ယိမ္းႏြဲစြာပေနတဲ့ သက္ရိွႏြယ္ပင္ေတြ စကားေျပာတတ္တဲ့တိရစာၦန္ေတြလည္း မရိွၾကေတာ့ဘူး လွပပီးေရႊေရာင္အဆင္းရိွတဲ့ ေရႊသမင္ပ်ိဳေတြဟာလည္း လူသားအသြင္မေျပာင္းၾကေတာ့ဘူး … ဘယ္သူမွလည္း ႐ွာမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ … "