Prompty o skoczkach narciarskich, czyli Olczix próbuje pisać krótsze (tzn. na max. 1k słów, może ciut więcej) formy literackie. Ziszczę chętnie wasze literackie marzenia.
Wszystko, co trzeba wiedzieć w rozdziale "informacje".
♡ SKRZYNKA ZAMKNIĘTA ♡
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
OD AUTORKI: bureki Znowu ma ci pikawa strzelić? Dla ciebie wszystko. O, kolejny debiucik, szkoda, że miałam debiutować ficzkiem (mam tylko fragment pierwszego rozdziału). Miłego czytania!
##
Planica zazwyczaj oznacza koniec. Koniec sezonu, koniec przelotnych znajomości, koniec rywalizacji o punkty Pucharu Świata, koniec zimy. Letalnica, śnieżna królowa Słowenii, widziała wiele pięknych widoków. Wielkie triumfy, sromotne porażki, rekordowe loty oraz niebezpieczne upadki. Pokoje hotelowe w Kranjskiej Gorze widziały inne aspekty rywalizacji. Rozładowanie napięcia, szampański nastrój, czasem i połamane ramy łóżka. No dobra, ramy są raczej mocne, ale czasem zdarzały się takie przypadki, tylko ludzie zamiatają je pod dywan, bo prawda o związkach w skokach narciarskich bywa bardzo bolesna. Ilu skoczków miało kobiety u boku, a po godzinach szli do łóżka z najlepszymi przyjaciółmi? Idealny przykład tego narodził się już dawno temu, kiedy homoseksualizm był ogólnie tematem tabu. Dwóch zdolnych Niemców. Bożyszcze nastolatek, które spierały się, który z nich jest przystojniejszy. Dla nich Willingen stawało się największą imprezownią w Niemczech. Dopełniali się sukcesami. Przy okazji dopełnili siebie samych, odkąd okazało się, że ramy przyjaźni im nie wystarczają. Stan ten trwa aż do dzisiaj.
##
Praca dla Eurosportu jest jednak pracą ciężką. Szukanie informacji, godziny kręcenia dubli do wstawek, zwiedzanie kompleksu, który pamięta te zwycięstwa, te rekordy. Czasem trzeba to wszystko odreagować. Ludzie mają różne sposoby na wyzwalanie emocji. W ich świecie emocje wyzwalał sport, ich osiągnięcia wzbudzały podziw, ale czasem było to za dużo i nagromadzone emocje czasem trzeba wyzwolić w inny sposób. W sposób ukryty, gdzieś w pokoju hotelowym, gdzie są tylko oni i nikt więcej. Otoczony mgłą tajemnicy i podniecenia pokój staje się nieczysty, jak Sodoma i Gomora. A oni, tak jak wtedy, młodzi i nieopierzeni, cieszą się sobą. I tak jak wtedy wchodzą rozchichotani do pokoju. I tak jak wtedy namiętność wkrada się do ich pocałunków. I tak jak wtedy ubrania są czymś zbędnym. I tak jak wtedy padają na łóżko. I tak jak wtedy poznają swoje ciała na nowo i na nowo. I tak jak wtedy omal nie łamią łóżka. Ale teraz, po wszystkim, zamiast słodkiej rozmowy do snu, uderza ich nostalgia. Tyle lat razem. A zaczynali jako zwykli chłopcy z gimnazjum sportowego w Klingenthal. Dwa wielkie talenty niemieckich skoków narciarskich. A jak skończyli? Chyba każdy wie. Dwie kryształowe kule. Zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni przy wygraniu wszystkich czterech konkursów. Dwa złote medale mistrzostw świata. Dwa złote medale mistrzostw świata w lotach. Złoty medal olimpijski za rywalizację drużynową. Wymienić więcej? Po co, niech to mówi samo za siebie. Jak idealnie uzupełniali swoje wygrane, na końcu wygrywając coś więcej, niż dwunastokilogramowy kawał szkła. Miłość. Leżą na łóżku. Piękny bałagan panuje wszędzie. Obok łóżka. Na ich włosach. Wszędzie. Mężczyźni próbują uspokoić oddechy po jakże intensywnym szczytowaniu. Patrzą na siebie niczym zakochane nastolatki. Nic ich nie martwi. Nawet fakt, że wciąż udają przykładnych mężczyzn z żonami i dziećmi. To nic przy ich uczuciu. Mimo wszystko zawsze było, jest i będzie silne. - Pamiętasz 1999 rok? - nagle młodszy przerywa ciszę panującą w pomieszczeniu. Dla nich był wielki rok. Złoto i srebro Mistrzostw Świata oraz Kryształowa Kula dla Schmitta. Piękne czasy. Piękne ich początki. - Jakbym śmiał zapomnieć o naszym przełomowym sezonie? - śmieje się jedyny triumfator wszystkich konkursów Turnieju Czterech Skoczni. - Jeszcze moment, kiedy biłeś rekord świata i upadłeś był genialny! - I tak ustałem w drugiej serii...Hanni! Przestań się nade mną znęcać! - Atak chichotu ogarnia Martina, kiedy jego partner zaczyna go łaskotać. Taka kara za zbytnią radość. - Wiesz co? Fajniej było na igrzyskach. - Gdybym wtedy ustał ten skok... Zrobili ze mnie faworyta, bo wygrałem Turniej. Szczerze? Ciąży mi to. Nie patrzą na mnie jak na osobę, która wygrała z depresją, tylko na tego Hannawalda, co ujarzmił cztery skocznie. - Nie mów o depresji. Brakowało mi ciebie, kiedy jechałeś na leczenie. Pisałem listy, bo co innego miałem robić? Przelewałem wszystko, co czuję - okres depresji był wielkim testem dla uczucia, jakie narodziło się między nimi. Miesiące rozłąki i tylko listy utrzymywały ich przy życiu. Ciągłe martwienie się spowodowało spadek formy Martina. Był cieniem samego siebie z lat 1998-2001. - Nadal je trzymam. Czasami, jak się pokłócimy, to je czytam i przypominam sobie, przez co przeszliśmy i że pokonaliśmy niejedne trudności - Sven zdaje się być niezwykle przejęty tym wszystkim. - Pamiętasz nasze pierwsze razy? - Pierwszy pocałunek? Wieeeeem, to po mistrzostwach! Horgacher wziął wódę od Polaków i zaczął śpiewać disco polo! Skąd wiedział, że za 20 lat będzie Polakow trenował? - śmieje się Martin. - Byliśmy najebani w trzy dupy! Ale wiesz co? Po pijaku też dobrze całujesz, skarbie - sili sie na danie partnerowi pstryczka w nos. - Heeeeeej! Zostaw mój nos, mały psotniku! - Hannawald nie próżnuje i zostawia pocałunki wzdłuż szyi Schmitta. - No dooooooobra! - ulega pocałunkom partnera. - Ale drugiej rundy nie będzie! - powoduje u starszego mężczyzny focha. - Dobranoc! - Sven gwałtownie się odwraca plecami do Martina, udając sen. - Widzę, że nadąsana księżniczka nie chce słuchać o pierwszym razie! Podam ci ciekawostkę: jesteśmy w tym samym pokoju, gdzie to się stało. Nawet łóżko się zgadza. - Powiedziałem, dobranoc! - Jak mam pokonać foszka? - Doskonale wiesz, jak. Wtem Schmitt nachyla się do partnera, by go czule pocałować. Na całe jego szczęście Hanni oddaje pieszczotę. Ot, sposób na lepszy sen. Jeszcze przed uśnięciem Martin rzuca: - Wiedziałem, że to zadziała, kochanie.
