Aş'Erme ! (2+1) ~ [Aş'Erme! Serisinin 2. Kitabıdır ]

2. Bölüm

Yanaklarıma konan iki küçük el ile uyandım . Uyandım ama gözlerimi açmadım.  Bu ellerin sahibi Barış Efe 'ydi ve ben şuan onunla oynamak istiyordum .

Minnacık elleriyle yanaklarımı hafif sıktı . Bir yandan bir şeyler söylüyordu ama mırıldanır gibi söylediği için bir şey anlayamıyordum . Sanırım o da yeni uyanmıştı.

Bir müddet daha yanaklarımla oynanıp ellerini çekti ve daha demin ellerini koyduğu yeri öptü . İstemsizce gülümsemiştim.  Efe 'nin görmediğini umarak hemen ciddileştim.  Birkaç kez yanağımdan öptükten sonra saçlarımla oynamaya başladı . Kendi saçları kısa olduğu için benim saçlarım ilginç geliyordu ona .

Saçlarımdan bir tutam alıp oynamaya başladı . Fark etmeden canımı yakıyordu ama sesimi çıkartmadım.  Biraz daha benimle oynamasına izin verdim . Sonra gözlerimi açtım . Benim gözlerimi açtığımı görünce sevinçle alkış yaptı .

"Oyey ! Annem uyandı "

Bir yandan mükemmel kahkahalar atarken bir yandan elleriyle alkış yapmaya devam ediyordu . O an fark ettim ki sadece o gülüş için her dakika , her gün bu oyunu oynayabilirdim . Barış efe , Buğlem ve Bahar benim herşeyimdi.  Yaşama sebebim olmuştular. Odanın kapısı açılınca  Barış ile beraber kapıya  döndük .

"Ooohh! Ne kadar eğleniyorsunuz ! Ben de burada annesi rahat uyusun diye iki cadoluzu birden susturmaya çalışayım !"

Berk sitem eder şekilde söylendiğinde güldüm . Yatakta doğruldum . Barış Efe ' yi kucağıma oturttum . Tombul yanaklarına öpücük kondurup onu da kucağıma alarak yataktan kalktım .

"Ben her gün bakıyorum Berk . Biraz da sen bak "

Berk çalıştığı için rahattı.  O sadece Cumartesi - pazar bakıyordu çocuklara . Ben ise annem ile beraber hergün . Annem haftasonu Berk evde diye  gelmiyordu . İkiniz bakabilirsiniz demişti . Bizde buna 3 ayın sonunda  anca alışabilmiştik.
Buğlem ve bahar daha yeni doğduklarında annem her gün bize geliyordu . Ama kızlarım bir  aylık olunca artık ikiniz bakabilirsiniz dedi ve haftasonları gelmiyordu .

"Hem bugün benim oğluşumla vakit geçirmem gereken gün . Buğlem ve Bahar 'ı emzirmek ve uyutmak için alırım . Gerisi sana kalmış "

Sırıtırken kucağımda ki Barış ile odadan çıkarak Berk 'i odada bıraktım.

Mutfağa geçtiğimde Barış 'ı kendi sandalyesine bıraktım . Fazla hareketli olduğu için normal sandalyeye oturtmaya korkuyordum . Bu sandalyesi onun için çok güvenlikliydi .

Yanağından öpüp salondaki küçük beşiklerinde yatan kızlarımın yanına gittim . İkiside melek gibiydiler . Ama en son gece emmiştiler ve büyük ihtimalle şuan açtılar .

Ben Buğlem 'i emziremek için kucağıma aldığım sırada Berk yanımıza geldi . Beşiğinde yatan Bahar 'ın anlına bir öpücük kondurup kokusunu içine çekti . Ardından karnını doyurmakla meşgul olan Buğlem 'i de öptü . Benim de saçımı okşayıp dudaklarıma küçük bir öpücük bıraktıktan sonra Barış Efe 'nin yanına gitti .

Bir kaç dakika sonra Barış 'ın kahkaha sesleri gelmeye başladı . Baba-oğul eğleniyorlardı . Benim kızlarım bir büyüsün gösteririz onlara .

"Dimi annem ?"

Göğsümde uyuyakalan Buğlem 'e bu soruyu yönelttikten sonra güldüm . Küçücük çocukla hatta bebekle konuşmaya çalışıyordum . Buğlem göğsümü bıraktıktan sonra salondaki beşiğine geri koyup ağzına emziğini verdim .

Bahar 'ı kucağıma aldım . Mis gibi kokusunu içime çekip yanağından öptüm . Uyanır gibi olmuştu ama anında geri uyumuştu.  Onunla biraz daha  oynayıp uyanmasını sağladım.  Bu sefer bunalmış olacak ki ağlamaya başladı. Neyse ki o da karnını doyurmaya başlayınca susmuştu.

"Anniş.  Hadi del . Babam çağılıyo. Kayvaytı azıymış "

"Geliyorum bebeğim . "

"Anne ya ! Bebek değilim ben . Adamım ben adam !"

Barış ' ın bu haline güldüm.

"Pardon . Geliyorum küçük adam "

Barış kafasını sallayıp mutfağa gitti . Bende kucağımda ki Bahar 'ı beşiğine bıraktım . Sonunda karnını doyurma sırası bana gelmişti .

Not : Yeni yazmaya başladığım "Panodaki İlan " adlı kitabıma da bir göz atarsanız çok sevinirim 😊 Teşekkürler ^-^