อีกากินทุเรียน - กุญแจมือ

249 3 0
                                    


เมื่อวันก่อน เราได้พบกัน

วันนี้ เราได้พบกันอีกครั้ง

และเราจะได้พบกันตลอดไป

ผมอยู่ตรงโถงทางเดินที่กำลังมีบุคคลหนึ่งที่กำลังร้องเต้นอยู่

อย่างที่รู้กัน ว่ากรุ๊ป D เริ่มมีการแข่งขันกันบ้างแล้ว จึงไม่แปลกที่จะมีคนใดคนหนึ่งหลุดมาซ้อมผิดเวลา… รึเปล่า?

“โย้ว! ผมจิงโจ้! สวัสดีครับคุณทุเรียน!” ตัวของเขาส่ายไปส่ายมาเหมือนจะเต้นไปด้วย

“ดีฮะ คุณมีซ้อมหรอวันนี้?”

“เปล่าครับ! วันนี้ผมจะมาชวนไปเดท” เขาพูดแล้วก้มมามองหน้าผม

ครับ ใครชวนไปไหนผมก็ไปหมดแหละ--

“เดท?” ผมทวนคำอีกรอบ

“ย่าห์! มีงานรวมโอท็อปน่ะ! หลงลับแลก็มีนะ!”

หลงลับแล! อยากไป ๆ!

พูดถึงหลงลับแลกับคอทุเรียนไม่ได้เลยนะครับ ชิ้นน้อย ๆหวาน ๆที่อุตรดิตถ์เท่านั้นที่จะตอบโจทย์ความอร่อยนี้ได้…

แค่คิดก็อร่อยยันชาติหน้า!

“ไป… ไปเดี๋ยวนี้เลยฮะ!” ผมทำท่าจะเดินออกจากตึก หน้ากากจิงโจ้หัวเราะคิกคักแล้วเดินตามผมมา ก่อนที่หน้ากากอีกาดำที่เดินสวนกัน จะตรงมาแล้วคว้าตัวผมเอาไว้

“วันนี้นายมีซ้อมแล้วก็งานโอท็อปอะไรนั้นน่ะมันจบไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน”

“...อ้าว…”

คำพูดของเขาทำให้ผมห่อเหี่ยวอัตโนมัติ ในตอนนี้ถ้าให้อธิบายก็เหมือนผมยืมอยู่บนหน้าผาแล้วพื้นก็แตกเป็นเสี่ยง ๆจนถล่มลงมานั้นแหละครับ…

“หว่า ความแตกแล้ว~”

คนตัวสูงหูยาวหัวเราะ ผมเดินหันหลังกลับไปด้วยความเสียดาย

“งั้นไปที่อื่นกันมั้ยล่ะ?” หน้ากากจิงโจ้พูดขึ้น ทำให้ผมหันไปด้วยความฉงน แต่อีกาดำกลับโอบคอผมแล้วพยายามลากออกไป

TMS ravish SSS- Sin Sin and SinWhere stories live. Discover now