ผมพูดว่า ไม่เป็นไร
แต่ผมไม่ได้พูดว่า ไม่เจ็บ
ผมจะมองพวกเขาจนลับสายตาทุกครั้ง…
แต่ผมไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลยสักครั้ง…
เสียงกรีดร้องร่ำบอกให้ผมพูดมันออกไป ชอบเขาขนาดไหน… อยากเจอเขาทุกวัน… โหยหาความสุขอันล้นเหลือเมื่อได้อยู่ใกล้ชิด…
แต่การกระทำมันตรงกันข้ามกับความโลภอย่างเหลือเชื่อ
ทั้ง ๆที่ต้องการขนาดนั้นแต่ทำเพียงปล่อยให้เขายิ้มไปกับคนอื่น
หรือเขาโลภเพียงอยากเห็นคน ๆนั้นมีความสุข
คนตัวเล็ก…คนที่เขาเฝ้าพร่ำเพ้อถึง
ระฆังส่ายหน้าเลื่อนลอย ในหัวเต็มไปด้วยภาพคนตัวเล็กที่เปี่ยมไปด้วยความสุขยามที่อยู่ใกล้กับแชมป์กรุ๊ปบี
เขาก็เพียงแค่คนตกรอบ จะเอาอะไรเข้าไปหากันล่ะ…
ทำเพียงพูดคุยไปวัน ๆยิ้มให้เขาแม้จะรู้ว่าสายตาคู่นั้นไม่ทีทางมองเห็นรอยยิ้มใต้หน้ากากสีทองอร่าม
และก็ไม่มีทางเห็นน้ำตาที่ไหลรินในตอนนี้เช่นเดียวกัน
“โย่ว!” ในระหว่างที่เขากำลังเหม่อลอย เสียงเล็ก ๆจากเครื่องแปลงนั้นก็ทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์
“อรุณสวัสดิ์คุณกระดิ่ง!” ชายหนุ่มกรุ๊ปดีทำให้เขากรอกตามองบน
“ผมระฆังครับ” คนในชุดสีทองมองคนที่พึ่งมาใหม่อย่างปลง ๆ
… แค่นี้เองหรอ…
… บอกจากใจว่าเฟล…
“ทำไมคุณยังใส่หน้ากากอยู่ล่ะครับ?” จิงโจ้กุมขมับก่อนถามไถ่
แปลกที่คน ๆนี้ยังมาอยู่ที่นี่และยังใส่หน้ากากแถมมีเครื่องแปลงเสียงด้วย ครบเซ็ททุกอย่างเลย
“อยากรู้สึกอะไรบางอย่างอีกสักครั้งก่อนจะทำต่อไปไม่ได้น่ะครับ” เขาถอนหายใจ
DU LIEST GERADE
TMS ravish SSS- Sin Sin and Sin
Fanfictionรวมเรื่องสั้นทั้งเรือหน้ากากและเรือบาป... ทั้งใส ๆและ NC... เรื่องสั้นที่อยู่ ๆก็เป็นเรื่องยาว
