Salı 18 Eylül
Akşamdı , babam annemle kavga ediyordu. Korkuyordum.çünkü kavgalarının sebebi bendim .Komidinimin üzerideki peluş ayımı alıp sıkıca sarıldım.sesler artmaya başladı. Yaklaştılar ve birden kapıdan içeriye daldılar .Annem birden durdu babam ise bana vurmaya başladı .bir tahta parçası ile vuruyordu. Artık kan kusmaya başladım.o günden sonra bana canı istediğinde vuruyordu.bende öylece kalıyordum.annemse kalakalıyordu. Ne olursa olsun sanki zaman beni öldürmek için yavaşlayıp akmıyordu.
5 YIL SONRA~~~~~~~~~~~~~~~~~
Artık genç kız olmuştum.hobi olarak resmi ele aldım fakat en sevdiğim şeyler kan ve cinayet.
Ama psikolojik bir hastalığın bütün bedenimi ele geçirdiğini hissedebiliyorum ve öldürmek istiyorum önce beni hep döven babamı. Kendimi karanlıkta hissediyorum.ve zaman en NEFRET ettiğim şey o.
Banyoda aynanın önüne geçtim. Elimde siyah bir ip ve iğne vardı. Bundan sonra ağlamak yok!! Ağlamak güçsüzler için ve ben güçlüyüm yani hep gülmem gerek. Bunları düşününce kararımı verdim ve ipliği iğneye geçirdim. Dudaklarımın kenarından yanaklarıma kadar hiç acı hissetmeden diktim ve yüzümden akan sıcak ve demir tadı taşıyan kanın dudağından ağzıma giren tadına bayılmıştım.
Birden annemin içeri girişi ile kalakaldım.ve tek söyleyebildiğim şey "....a...anne"
Annem bana bir hortlak gibi bakıyordu. Ve beni psikiyatrist e götürdü.orda bana sorunımun ne olduğunu sorunca patlayıp zamanın ne kadar hain olduğunu anlattım. Eve dönerken arabada uyuya kalmışım.
204 kelime kullanılmıştır.
