"Reality is accepting the fact that life wouldn't be a bed of happiness all the time. Illusions are those time when you try to fix something that had been ended a long time ago, but for you - it is still a thorn."
"MANONG, kailangan po nating tapusin ang paggagawa ng bouquet ng bride and bridesmaid sa kasal ng kliyente natin ngayon gabi. Bukas na kasi ang kasal nila. Mag oorder narin ako ng grab car para may maghahatid sa atin bukas sa hotel nag pinagstastayan nila."
"Opo maam," Sagot ni Mang Jose. Kinuha niya na din ang papel na hawak hawak ko na may nilalaman ng mga klase ng bulaklak at desinyo para sa boquet.
It's been five years. Sabi ko sa sarili ko sabay ang paghinga ng malalim. Inikot ko ang aking paningin at napangiti sa mga bulaklak na sa aking paligid.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Malaki narin ang pag usbong ng "Hyana Flower Garden" namin dito sa Canada. Nag aaral pa lamang ako ng Business Course na nagfofocus sa Institute of Floral Design dito sa Canada ng sinimulan ni Mama ang business. Nagsimula lamang sa simple, at sino ba naman aakala na lalago ito.
We're not even native here, we are filipino. I am with my Mom, Hyle Gomez noong napunta kami rito. I was 19 years old back then. I was full of hatred and anger after coming here while my mom is at peace or maybe trying to be at peace. Ang mga bulaklak ang pinagtuonan ni Mama ng pansin simula pagrating namin.
"Ma?" tawag ko sa kanya ng mapansin ko andoon siya sa dulo na nagbibinyag ng mga bulaklak.
"I could call some of our gardeners here and do that for you. You do not need to do the hard work," sabi ko at kinuha sa kanya ang host.
Hinaplos ako ni mama sa mga braso at nginitian ako. "Hyana Maxynth Rodriguez, you know how much I love Hyacinth flower and I want to take care of them by myself, just how I take care of you."
Hinawakan niya ang mukha ko at napapikit ako sa mainit na pagdampi nito. "You really look like your father."
"Ma!" Iyon na nag hudyat ng mapalayo ako sa kanya. I do not want to hear anything about him. I am not interested with him. Kaya nga andito kami diba? Para kalimutan siya.
Tumalikod na ako at naglakad pa alis ng garden ng may pahabol na salita si Mama, "Your father and I may not be together, but our friendship never stops. He loves you so much Hyana Rodriguez."
Pagdidiin ni mama ng apelyido ko. Yes, the last name I have is from my father's name. Ganun din kay mama. I really do not want to bring up my last name as much as possible but my mom keeps me on reminding my dad through that.
Dumeritso ako ng banyo sa kwarto ko at naghilamos. If not because of him, I won't have this hatred in my heart. Tinititigan ko ang sarili ko. Kahit basa paman ito ay halata parin ang luhang dumadaloy sa aking mukha. Ugh, after all this years - why am I still affected with this huh? Sapat na ang makita ang aking ama sa kama mismo nila ni mama na may kasamang ibang babae. Tumatak iyon sa aking isipan at kailan man ay hindi mabubura. Punong puno ng galit ako noon lalong lalo na ng makita ko si mama na dahan dahang pumasok sa kwarto nila.Hindi dinisturbo ang aking ama at kung sino mang babae ang kasama niya. Unang inayos ni mama ang nakakakalat na mga damit at matapos tupiin ito ay tahimik na kinuha ang wallet at passport niya.
