Zoraki Evlilik

1.Bölüm

Merhaba! Biliyorum çok fazla ZORAKİ EVLİLİK ile ilgili kitap var. Fakat herkesin anlatımı farklı olduğu için benim kitabımda bir şans verin.💕

Multimedyada: Esila

********
Esila'dan

"Evleneceksin!"

"Sen delirdin mi? Ben henüz 17 yaşındayım."

"Kes sesini! Evleneceksin dediysem evleneceksin!"

"Evlenmeyeceğim!"

Attığı tokatla yere düşmem bir oldu. Adi herif. 

"Evleneceksin sen evlenirsen bana para gelecek!"

"Sırf para uğruna mı ha?! Sana baba demeye utanıyorum!"

Yerden kalkıp dudağımın kenarından boynuma doğru yol alan kanı temizledim ve ağlayarak dışarı çıktım.

Gözyaşlarım benden habersiz yanaklarıma hücum etmişti bile. Her zaman geldiğim uçurum kenarına geldim. Tüm şehir ayağımın altındaydı sanki.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM BABA!"

"HAYATTAN NEFRET EDIYORUM!"

"KENDİMDEN NEFRET EDİYORUM!"

Bağırdıkça bağırdım. Ve içim sökülene kadar ağladım. Annem beni doğururken öldüğü için babam olacak o herif annemin ölümünden beni hep sorumlu tuttu. Keşke annem değil ben ölseydim. Annemin ölümünden sonra alkol bağımlısı oldu babam. Her akşam sebepsizce döver beni. Garsonluk yaparak genelde harçlığımı çıkarıyorum. Lise 3. Sınıf öğrencisiyim. Ve babam olacak herif para karşılığında beni evlendiriyor.!

Daha 17 yaşındayım ulan 17!

Hava kararmaya yüz tutmuştu. O eve birdaha gitmek istemiyorum ama kalacak yerimde yok.

Eve geldiğimde en dip köşedeki rutübet kokan odama geçip sabaha kadar sadece ağladım, gün aydınlanmaya bile başlamıştı. Acaba annem ölmeseydi nasıl bir hayatım olurdu? Babam sever miydi beni veya annem?

Birden babam olacak herif odaya hayvan gibi girdi bir kızın odasına böyle mi girilir lan?!

"Ne istiyorsun?" Diye sordum tıslarcasına.

Yanıma gelip kolumu sıktı ve konuşmaya başladı.

"Bana bak bu akşam gelecekler. Eğer ters bir hareketini görürsem. Yiyeceğin dayağın haddi hesabı olmayacak anladın mı lan?!" Diye bağırdığında sadece kafa sallamak yetinmiştim.

Lanet olsun! Kolum morarmış.

Biraz daha ağladıktan sonra banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktım. Gözlerim bildiğin kan çanağı olmuştu.

Üzerime uyduruk bişeyler giyip en yakın arkadaşım olan Tuğçe'nın evine  doğru yol aldım. Yerdeki taşı yuvarlayarak ilerlerken sürekli gözümden yaşlar süzülüyordu.

Ben bunların hiçbirini haketmedim. Ama bir taraftan seviniyorum belki evlendiğim kişinin ailesi beni severler. Yani bugüne kadar hissetmediğim sevgiyi orada hissederim.

Tuğçelerin evinin kapısını çaldığımda Esma teyze çıktı.

"Esila kızım ne oldu? Ne bu yüzünün gözünün hali?"

"Önemli birşey yok Esma teyze tuğçe içerde mi?"

"Odasında kızım, gel içeri"

Teşekkür ederek içeri girdim. Esma teyzeyi çok sevdiğim doğrudur.