Hayal Aşk

Bölüm 1

Yine aynıydı işte yine ben. İmkansız hayallerle dolu denizde yüzen ben .Ama o hayalleri düşünerek olucakmış gibi bekleyen mal ben.Tek ifadeyle ben buydum .Aşamıyorum  o denizde yüzmeyi bırakamıyorum. İmkansızsa imkansız ama bırakamadığım alışkanlık gibiydi .İmkansızlığıyla acı çektirirken hayaliyle mutlu ediyodu.bunu anlatabileceğim kimseyi bulamıyorum paylaşamıyorum bu konudada yalnızım. Dışardan duyulduğunda komik gelen bu düşünceler bana hiç bi zaman bu kadar komik gelmedi işte . Hayallerim gerçek olmasada hislerim duygularım çektiğim acı gerçekti.
İlk defa böyle hissettim ve hissediyorum.ilk defa bi gülüş için herşeyimi vericek kadar seviyorum. İlk defa biri içimi böyle ısıtıyo ve heyecanlandırıyo beni .her onu gördüğümde gerçekte olmadığı halde kalbimin bu kadar atması normal mi. Sadece ekrandan bana bunları yapıyosa gerçekte görsem nolurdu .
Her gün onun ellerini tuttuğumu gözlerine baktığımı bana gülümsemesini ,gülümserken kısılan gözlerinin sadece benim bakabileceğim kadar yakın olması görsem nolurdu. O pürüzsüz narin sesini duysam nolurdu .İşte beni acı içinde bırakan gerçek bu . Bunu hiç yaşayamayacak olmak sadece hayal olması.

---------------

İşte yine sıkıcı hayatımdan bir parça okul ,her saniye beni bırakmayan acı gerçekler ve ben bunlarla yalnızım hep. Evden çıktım okul 10 dakikalık bi uzaklıktaydı yürüyerek gidiyodum kulağıma kulaklığımı takıp müziğimi açtım . Kulaklarıma lie şarkısı doldu. İçime gelen o güzel his sadece onun o pürüzsüz mükemmel sesinden dolayıydı . Bazen sadece bunun için yaşıyormuş gibi hissettiren bi hava veriyodu sesi. Ulaşılamıcak kadar mükemmeldi. Bunları düşünürken birine çarptım evet bunu hayalimde gördüm bunun jimin olması gerekiyodu değil mi sonra kitaplarımı toplıcak ve bana aşık olucaktı işte hayır benim gibi iğrenç bi hayat yaşayan birine göre bu kadar mükemmel şey yaşamam mümkün değil.Çarptığım kişinin kim olduğuna baktığımda  bizim okuldan bon-hwa diye bi çocuktu . Herkesin aşık olduğu ama benim umrumda olmayan.Yüzüne bakakaldım sadece bian jimin olmasını istedim . Ben ona jimini düşünerek bakıyodum ama Peki o neden bana böyle imalı bakıyordu.kitaplarımı bana geri verdi ve
"okulda görüşürüz güzellik " dedi ve göz kırptı ve uzaklaştı. Kalakaldım buneydi şimdi .Aklıma yine jimin geldiği için gülümsedim biri beni görse bu çocuğa aşık olduğumu sanırdı .Jiminin göz kırpamıyorum dediği halde nasıl göz kırptığı aklıma geldi. Bu çocuğun gülümsemesi yerine eşsiz bi gülümsemesi olan Jimin gülümsese düşüp bayılırdım.Hızlıca okula yürüdüm . İğrenç derslerin sonrasında öğle yemeği vakti gelmişti arkadaşım mi-chayla yemek yiyorduk .tek arkadaşım oydu ama ona hissettiklerimi anlattığımda bana gülerek ne kadar abarttın be dediği günden beri ondan biraz uzaklaştım .yanımıza bi oturma sesi gelince baktım.
"Selam güzellik"
Bu o çocuktu .Göz devirdim ve yemeğe devam ettim.
"Benim olmanı istiyorum desem ne dersin sevgilin var mı"
Sakin olmaya çalıştım bu tavrından dolayı sinirlenmiştim ve cevap verdim.
"Evet var"
Mi-cha ağzındaki suyu püskürttü ve bana dönerek şöyle dedi.
"Neeee , ben niye bilmiyorum"
Sonra bişey diyemedim öylece kaldım. Birden mi-cha abartarak kahkaha atmaya başladı .
"Şu olmayacak hayali sevgilinden mi bahsediyosun "
Bon-hwada kahkaha atmaya başladı.Gözlerim dolmuştu tutamadım ve sinirden tepsiyi yere devirdim .
"Yeteeer susun" diye bağırdım.Sabrım kalmamıştı . Böyle mal ukala insanlara sabrım kalmamıştı .bu kadar komik olan ne ?bu kadar dalga geçilcek olan ne? Koşarak lavaboya gittim ve kapıyı kitledim hıçkırarak ağlamaya başladım.Güçsüzdüm işte zaten bildiğim şeyleri başkasından bu şekilde duymak koymuştu bana. Bunun alay konusu olmasıda koymuştu .Bu ağlamamın yarısı üzüntüdense yarısı sinirdendi. Bi arkadaşın bana destek olması yada benle böyle alay etmemesi gerekmez miydi? Kapıya yumruk attım sinirden . Sonra kapıma tık sesi geldi .sustum
"Cho-hee özür dilerim" bu mi-chaydı.
"Mi-cha defol git burdan"
"Ama ch..."
"Sana defol git burdan dedim" diye bağırdım sonra sessizlik oluştu . Bellliki gitmişti . Onla bidaha konuşmayacaktım. Bu kafayla nasıl derse gireceğimi bilmiyordum .Neyseki mi-cha
İle aynı sınıfta değildim .Onu görmek zorunda değildim.Dersi uyuyarak geçirdim . Okul çıkışı mi-cha bana üzgün bi şekilde bakıyodu. Ama kızcağımı bildiği için yanıma gelmiyodu. Bende umursamadan yürümeye devam ettim. Eve varınca üstümü çıkarttıktan sonra yatağa yattım kulaklığımı taktım ve o pürüzsüz sesle bana acı çektirsede mutlu eden o hayallere dalarak ağlamaya başladım . Bi yandanda mırıldanmaya başladım.
" Caught in a lie...."

Devam edecek...