İyi okumalar, oldukça duygusal bir hikaye olacak pandemi beni alt üst etti arkadaşlar. Çoookk ama çok uzun süredir yoktum ama neden tekrar başlamayayım dedim ve buradayım.
*Kulağıma sessizce fısılda ismimi, 'Yağmur, yağmur, yağmur' acının beden bulmuş hali Yağmur, umutları her seferinde yerle bir olan Yağmur, derin bir nefes almak isterken nefesler içinde kalan Yağmur. Her gün bir adım daha ölen Yağmur.*
***
Gizli;
Ruhumun içinde olan o ince yara sensin, incesin ama içtensin. Can yakan cinstensin.
Can yakanım, can bırakmadın, bildiğim tek şeyin kulaklarıma sunduğun kıkırtınken seni sevmem hiç adil değil! Zaten adalet umurumda da değil.
O gün her zaman olduğu gibi yine her şeye kördüm, sana da kördüm. Herkesin duygusuz bildiği birini duygulara boğdun; seni alkışlamalı mıyım?
Duyguszluk mertebesine zirvede ince bir ipin üzerinde hoplaya zıplaya geziniyordum, yanımda beni yönlendiren arkadaşım Sima ile birlikte; aslında o da pek arkadaşım sayılmaz ama neyse...
Sima dedik ya hemen git tüm Sima'ları topla ve beni bulmaya çalış; bulamazsın.
Zaten Sima kaç kişide olur Allah aşkına? Okulda bir kişide var, yani Sima öyle demişti.
Gidip ona mı soracaksın? Sor Nasıl olsa sana kim olduğumu asla söylemez, yanında gezen arkadaşlarına mı bakacaksın? Ayda yılda bir yanında gezdiği kızı göremezsin.
Her neyse kıkırtısı güzel bey, seni değil kıkırtını seviyorum; çünkü seni görmedim ve görmeyeceğim. Ama hepte seveceğim.
(Gönderildi 00:00)
*Bir Damla*
***
-Bir adım...
-Aysel TOKYAY
