It doesn't matter

Chapter 5

"Sigurado ka na bang uuwi ka?" Nag - aalalang tanong ni Jolly habang sinusundan ako nang tingin.

"Oo Jolly. Bukas na bukas nang umaga, aalis ako. Kakausapin ko si mama." Seryoso kong sagot sakanya habang busy sa paglagay nang mga damit sa maleta.

"Paano na si Ian? Sinong magiging ama sa anak mo?" Dagdag pa niyang tanong at lalo pa akong nastress. Hindi talaga siya mauubusan nang mga tanong eh.

"May ama o wala, papalakihin ko nang maayos ang anak ko. And Jolly please, kindly shut your mouth at ipagluto mo na lang ako?" Kunot noo kong sabi sakanya at agad naman niyang tiniklop ang mga bibig niya at dumiretso sa kusina.

Lumipas ang kinse minutos at tinawag na din ako ni Jolly para kumain. Pero bigla na lang akong napanguso dahil busy siya sa cellphone niya.

"Sinong katext mo?" Seryoso kong tanong sakanya habang naglalagay nang pinggan, kutsara't tinidor sa mesa.

Ilang segundo ang lumipas pero parang walang narinig si Jolly. Nag bibingi - bingihan ba siya?

"Hoy Jolly kinakusap kita!" Pasigaw kong sambit tsaka tumingin sakanya nang diretso.

"Ah..eh basta." Utal utal niyang sagot at ibinalik kaagad ang tingin sa cellphone niya.

"Wag mong sabihin si Nile yan!" Inis kong sabi sakanya at naghugas nang kamay.

"Oo na nga si Nile ang katext ko. Sinusuyo ako eh." Sabi niya habang umiiwas na ngumiti.

"Kinikilig ka naman?" Tukso ko sakanya kaya biglang namula ang mga pisngi niya.

"Wala no!" Pagtatanggol niya sa sarili niya kaya napakunot ang noo ko. Bahala nga siya. Nahuli na nga siya, ayaw pang umamin.

Nilapag na niya ang niluto niya kaya kumain na kami. Ang tahimik pero sa kada subo niya, ay titingin muna siya sa cellphone niya.

"Jolly naman. Nasa harap tayo nang pagkain." Inis kong sabi sakanya kaya ibinaba niya ang cellphone niya.

Susubo na sana ako nang may narinig akong kumanta pero akala ko guni guni lang kaya sinubo ko. Pero nang lumakas ay agad ko namang nailuwa ang nginunguya ko.

"Rachele naman, ba't mo niluwa?!" Galit na galit niyang tanong habang nandidiri na nakatingin sakin.

"Ikaw ba yung kumakanta?!" Gulat na gulat kong tanong habang sinusundan nang dinig ang kumakanta.

"Hindi no at bakit naman ako kakanta?!" Seryoso niyang sabi kaya napatayo ako at tumingin sa may bintana.

Hindi ko inaasahan ang nakikita ko ngayon. Ang daming tanong tuloy ang pumasok sa utak ko.

Bakit siya nandito?

Akala ko ba hindi siya ang ama?

Bakit naman niya gagawin to?

"Rachele magpakita ka!" Narinig kong sigaw niya kaya nilabas ko ang ulo ko sa may bintana habang tinataasan siya nang kilay.

"I contacted that manager of ours but he still rejected me, and It doesn't matter anymore. You and our angel is what matters most! Can you please forgive me and give me a second chance?" Sigaw niya habang inaabot ang vocay of red roses pero wala akong maisagot at natulala na lang ako.

"Aakyat na ako nang ligaw!" Sigaw niya habang hawak hawak ang gitara niya kaya biglang uminit ang pisnge ko. Matagal na din pala akong hindi nakaramdam nang kilig.

Inumpisahan na niyang mag pluck nang gitara.

"I wanna make you smile.. whenever you're sad.."

"Yiiieeeee kilig kilig ang lola ko!" Sabi ni Jolly habang sinisiko ako kaya hindi ko mapigilang mapangiti.

"Carry you around when your arthritis is bad..all I wanna do, is grow old with you."

"When I see your face.. there's not a thing that I would change.. 'cause you're amazing.. just the way you are.."

"And when you smile..the whole world stops and stares for a while..'cause girl you're amazing..just the way you are."

"Rachele will you be my girlfriend!?" Pasigaw niyang tanong kaya nagsibukas na din ang bintana nang mga ka dorm mates namin.

"Sagutin mo na!" Pagpilit sa akin ni Jolly habang tinutulak tulak ako nang mahina kaya nag signal ako nang teka lang sakanya.

"Alam mong hindi na ako makakapaghintay!" Narinig kong sigaw niya ulit kaya nagmamadali akong lumabas nang dorm papunta sakanya.

Wala na akong hinintay pa at niyakap siya nang napakahigpit. Inayos niya ang buhok ko at inipit ito sa tenga ko.

"I love you, Rachele." Pabulong niyang sabi habang nakatingin nang diretso sa mga mata ko.

"I love you too, Ian." Sagot ko tsaka hinalikan niya ako nang diin sa noo ko.

"Baby, amoy at lasang pawis ka. But you still look beautiful." Mahina niyang sagot kaya napangiti na lang ako.

"Ako ang pinakamasayang lalaki sa mundo!!!" Sigaw niya kaya hinampas ko siya nang wala sa oras.

"Tumahimik ka nga. Ang dami mo nang nabulabog at na perwisyo." Pabulong kong sabi sakanya pero tumawa lang siya sa akin.

"I can't help it. Tara may ipapakita ako sa'yo." Sabi niya tsaka may inilabas na panyo mula sa bulsa niya.

"Saan tayo pupunta ha?!" Seryoso kong tanong sakanya habang nakalagay ang dalawang kamay ko sa bewang ko.

"Secret. Pero bago tayo pumunta dun, pipiringan muna kita para surprise." Sabi niya at tinali na ang panyo sa mga mata ko. Amoy na amoy ko tuloy ang pabango niya.

Ilang minuto ang lumipas na paglalakad at parang hindi ko na alam kung nasaan kami pero kampante ako dahil hawak hawak niya pa din ang kanang kamay ko.

"Malapit na malapit na tayo." Bulong niya kaya mas lalo pa akong na - excite.

Naka ilang hakbang pa ako at ramdam kong huminto siya kaya huminto na ako sa paglalakad.

"Andito na ba tayo?" Seryoso at na - eexcite kong tanong habang mahigpit na nakakapit sa malambot niyang kamay.

"Oo. Kukunin ko na ang piring mo." Sambit niya habang dahan dahang inaalis ang piring sa mga mata ko at nakita ko ang isang table for couples at madaming ilaw. Nasa itaas pala kami nang building.

"Surprise baby did you like it?" Nakangiti niyang tanong kaya tumango tango ako. May parang maliit na parang kweba na mga kumot ang gamit at madaming unan ang nasa loob.

Napakaganda nang paligid at makikita any buong siyudad pag nandito ka sa itaas. Hindi ko tuloy maiwasang mapaiyak sa tuwa. Tears of joy. Ngayon na lang din ako nakaranas nang ganito.

"Baby can I hug you again?" Tanong niya kaya tumango ako at niyakap siya.

"You know what, I felt guilty about rejecting you.. I realized na masakit pa lang ma reject.. but thank you for accepting me. I'm really really happy now. I love you always and forever."

"Thank you din dahil tinanggap mo kami.. akala ko nga lalake ang anak natin nang walang ama."

"Sigurado akong gwapo/maganda ang anak natin. May lahi kaya kami." Sabi niya sabay kindat kaya napatawa na lang kaming dalawa.

Biglang tumutog ang pangsayaw na tunog kaya sumayaw kami. Ang dalawang kamay ko nakapalibot sa leeg niya at ang dalawang kamay niya nasa bewang ko.

That night was perfect for us.. and it was the most memorable night I ever had..