I Hate You, You Love Me

1

Het is tijd maar ik krijg mijn koffer maar niet dicht doordat er allerlei kleren uitpuilen. Ik beslis uiteindelijk dat ik een zwart feestkleedje en twee lange broeken achterlaat zodat ik mijn koffer toch dicht krijg. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik afgestudeerd ben, 6 jaar in het middelbaar, vijf dagen van de week tot 3:25u les volgen en nooit uitgaan - dat mag ik namelijk niet van mijn ouders - maar dat wordt nu anders. Ik had na mijn middelbaar besloten om effe te gaan rijzen maar nu verhuis ik naar Miami weg van het grijze België, weg van mijn ouders en weg van mijn vrienden.

'Emiliana ben je klaar, de bus staat aan de halte en als je die niet haalt ben je nooit op tijd in de luchthaven!' met die woorden word ik uit mijn gedachte gehaald, ik loop naar beneden met mijn koffer in de hand. Ik pak mijn sleutels van tafel, neem afscheid van mijn moeder en loop naar de bushalte op de hoek. Ik ben net op tijd om de bus nog te halen.

Ik kijk gespannen naar het bord op zoek naar mijn vlucht en uiteindelijk zie ik het 5 letterwoord dat ik zocht, bestemming: Miami vluchtnummer: RV3323 die vertrekt om 15:45 aan GATE B4. Het is nu 15:00 en ik beslis om mijn koffie verslaving in stand te houden en ga naar de dichts bijzijnde Starbucks en koop en vanille late met extra karamel en een croissant. Ik besloot net om terug naar mijn GATE te lopen wanneer ik iets zeer bekends hoorde,

'Emiliana ...' ik herkende de zoete, lieve stem die toebehoorde aan mijn aller beste vriendin.

'Yasmin wat doe jij hier?'

'Ik ben hier omdat ik ook naar Miami ga.' Ik kon mijn oren niet geloven mijn beste vriendin die nooit buiten Europa reist gaat mee naar Miami

'Wat waarom ... dit jaar geen vakantie in Parijs ?' vroeg ik lachend. We bleven samen praten, lachen en herinneringen boven halen tot we op het vliegtuig mochten maar ik ben er niet achter gekomen waarom ze nu eigenlijk naar Miami gaat.

Ik kom na een vermoeiende vlucht van 11:21, ik roep voor een taxi en wil instappen wanneer er een man voor mij instapt en de deur dicht doet, ik open de deur, ik ben zo geïrriteerd.

'Wat doet u nu dit is mijn taxi hoor, ik weet niet of je het door had maar ik heb deze taxi tegen gehouden.'

'Oh kom op nou ik moet zo snel mogelijk ergens geraken kun je niet gewoon de volgende nemen?' zegt de knappe onbekende man.

'Nee sorry ik heb een afspraak en moet nu door.' zeg ik nog geïrriteerder dan er voor .

'Het zelfde geld voor mij en ik zit al in de auto dus ik hou hem en jij neemt de volgende.'

'Ik ...' ik werd onderbroken door een boze taxi chauffeur.

'Als het nog lang duurt ben ik weg!' schreeuwt hij.

'Goed goed waar moet je heen?' vraag ik aan de knappe vreemde.

'Ik ga naar het Downtown Miami' zegt hij bedenkelijk.

'Wel ik ook dus we gaan samen en delen de prijs.' voor hij ook maar iets ken zeggen stap ik in en vertrekt de taxi. Hij kijkt mij verbaast aan.

'Wat heb ik iets van je aan, of vindt je het gewoon leuk om naar me te staren?' vraag ik arrogant - het is namelijk niet echt beleefd om naar iemand te liggen staren-, hij is zo uit het veld geslagen dat hij met een mond vol tanden zit.

'Laat maar ik ben Emiliana en het maakt me niet uit wie je bent zolang je me maar met rust laat, ik moet nog wat papieren invullen.'

'Uuuh burn' zegt de chauffeur lachend. Na mijn uitvlieger werd er niks meer gezegd, hij stapt uit maar ik vraag aan de chauffeur om me nog naar 67 SW 8th wil brengen dat doet hij ook. Wanneer ik er ben sta ik er voor het grote gebouw dat ik over een paar seconden zal betreden om de papieren te tekenen die mijn leven voor altijd zullen veranderen.