I Hate You, You Love Me

7

Hey iedereen ik weet dat het al weer effe geleden is maar, ik heb het heel druk want ik ben in Frankrijk met heel slecht internet en veel te doen. Dit zal er ook voor zorgen dat ik misschien effe niet meer zal plaatsen. Ik hoop dat jullie nog genieten van dit hoofdstuk.

love you all xx

.....................................................................

'Maxim wat doe jij nu hier?' dat was wat ik wou zeggen maar Alex was me voor. Wacht Alex kent Max? Dit is te verwarrend. Alex doet een paar stappen naar voren zodat hij recht voor Max staat.

'We hadden een deal, jij houd je aan jou deel van de deal en ik aan het mijne.' Het is Alex die zo stil mogelijk praat, hij hoopt dat ik heb niet hoor maar dat doe ik wel. Max trek Alex wat verder van mij af. Hij zegt iets tegen hem maar ik kan ze niet mee horen. Ik wil weten wat Alex bedoelde met hun deal. Ik loop op hun af. Ze worden muisstil

'Waar gaat dit over? Hoe kennen jullie elkaar? Wat is er toch allemaal aan de hand?' Ik ben nu bijna aan het roepen van frustratie maar ik hou me in, ik kijk afwisselend naar Max en Alex. Ze zeggen bijden niks, en ik wordt er zo boos van dat ik ontplof.

'IK HEB HET GEHAD MET AL DIE GEHEIMEN OVER JULLIE LEVEN EN OOK DAT VAN MIJ! IK WEEG NOG STEEDS NIET WAT ER MET ME IS GEBEURT OP DAT STRANDFEEST! IK BEN HET ZAT OF JULLIE TELLEN ME NU WAT ER IS GEBEURT OF IK PRAAT NOOIT MEER MET JULLIE. Kies maar jullie hebben 2 seconden en anders ben in weg.' Ze zijn stomverbaasd door mijn uitbarsting en kijken me met open monden aan ik beantwoord die blik met een dreigende blik. Ik zie dat Alex er over nadenkt ook al doet hij zijn best om het te verbergen, Max daar in tegen geeft geen kik hij heeft een betere poker-face dan Alex. Mijn geduld geraakt op binnen 5...4...3...2...1 ik draai me met een ruk om en loop naar de bus halte waar over enkele seconden mijn bus zal aan komen, dat hoop ik toch. Ik blijf doorlopen terwijl de jongens me achterna komen.

'Je begrijpt het niet het is niet iets dat we kunnen delen, je zou het niet snappen.' Het maakt me boos dat Max zoiets durft te zeggen maar van hem had ik niet meer mogen verwachten.

'Em het spijt me ik wil het je vertellen maar dat betekent het einde van mijn studies en mijn leven in Miami.' Dit keer is het Alex die aan het praten is. Hij spreekt de waarheid ik hoor het in zijn stem. Ik sta stil. Draai me om en kijk recht in de ogen van Alex.

'Waar heb je het over ?' Ik ben in de war. Ik zie dat hij het wil uitleggen maar kijkt om. Max stond recht achter hem. Hij kijk dreigend naar Alex.

'Max ga weg, laat Alex met mij praten.'

'NEE IK GA NIET WEG EM, HIJ ...' ik onderbreek hem.

'NOEM ME NIET EM, alleen mijn vrienden mogen mij zo noemen. En jij bent geen vriend meer. DUS ZWIJG EN GA WEG, NU!'

.................................................................................................................................

Het spijt me dat het zo kort is. Ik heb zo veel te doen maar ik doe mijn best om meer te schrijven.
Love you all very much 😘❤️