I Hate You, You Love Me

2

'Hier zijn de papieren, gewoon even tekenen en het is van u.' Ik keek naar de makelaar met een vragend gezicht.

'Wat is dit de prijs is gestegen, dit klopt dus echt niet, niemand heeft me iets gezegd dit is onacceptabel. Wat heeft u hier op te zeggen?'

'Oh wow u bent de eerste die het heeft opgemerkt of toch de eerste die er iets van zegt. U bent echt geschikt voor deze stad.' Terwijl de makelaar dat zij pakt ze het juiste contract uit haar koffertje, ik lees het weer heel aandachtig door voor de zekerheid en zie dat dit contract wel klopt, vervolgens teken ik het en het grote appartement was van mij en van mij alleen.

Ik kijk rond, de witte muren die pas geverfd zijn, de geur hangt nog lichtjes in de lucht ,de grote imposante ramen die dringend gekuist moeten worden, ik hoor mijn hakken op de houten vloer klakken. De deur in het midden van de rechter muur is lichtgrijs, ik stap naar binnen en kom in een grote kamer met meer ramen, die ook gewassen moeten worden en een lichte houten vloer. Er is een kleine kast waar ik amper de helft van mijn kleren in kan steken. Als ik de deur naast de kast open doe is het donker, ik zoek de lichtknop. Waneer ik op de knop druk komt er maar een flauw licht ,die lamp moet ik vervangen. Ik loop terug naar de living.

'Er zijn dingen die ik moet vervangen en bij kopen, maar over het algemeen is het appartement perfect voor mij.' Ik zou tegen de muren kunnen praten want ik sta alleen in het appartement.

Er wordt geklopt op de deur en in eerste instantie wil ik mijn moeder roepen om de deur op te doen, dan herinner ik me dat ik alleen woon nu en dat zelf zal moeten doen, er wordt weer geklopt en dan pas reageer ik er op wanneer de deur open zwaait zie ik een piccolo staan met mijn tassen naast zich, ik lachte dankbaar naar hem - wat duidelijk niet vaak gebeurde want hij keek geschrokken maar lachte uiteindelijk terug- en gaf hem een fooi van 5$ en sloot de deur na mijn tassen binnen te zetten en de piccolo nogmaals te bedanken.

Ik pak mijn gsm en kijk op de klok en besef dat ik nog een andere afspraak heb vandaag. Ik loop naar benden, vraag de balie voor mijn sleutels, loop naar buiten roep een taxi en zeg dat hij mij naar 300 N.E. 2nd Avenue moet brengen. Hier sta ik dan voor het imposante gebouw dat mijn toekomst zou bepalen. Ik wil naar binnen gaan wanneer ik mijn gsm ineens voel trillen.

Heey  Em, Yas hier wil je samen iets gaan doen? xxx

Ik wil echt wel antwoorden maar daar heb ik op het moment geen tijd voor deze afspraak kan ik echt niet missen dus ik schakel mijn gsm uit en stap zelfverzekerd naar binnen.

Na een halfuur te praten  met de directrice schut ik haar hand en loop naar buiten. Ik ben nu officieel een student aan het Miami Dade College om pre-law te studeren, het is nu vrijdag ik mag maandag beginnen met les te volgen - normaal moest ik wachten tot volgend jaar want ik heb al twee weken gemist maar ik was de beste van mijn klas dus ik kreeg een kans om mee te doen -.

Het is hier nu 6uur 's avonds maar in België is het midden in de nacht ik ben echt bekaf, ik kruip in mijn nieuwe bed van mijn nieuwe appartement in de nieuwe stad, dit is het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Ik wordt wakker en kijk op de klok 1:00 's ochtends maar ik ben klaar wakker door de jetlag. Ik denk plots weer aan Yasmin en de sms die ze had gestuurd, ik schakel mijn gsm weer aan en zie dat ik 20 berichtjes heb - allemaal van Yas - en ook nog is 3 gemiste oproepen - ook van Yas -, ik werd ongerust en luisterde direct naar de eerste voicemail  en concludeerde dat het over haar eerste bericht ging. Ik bel haar meteen aangezien ik weet dat ze ook nog wakker is.

'Hallo, Em waarom bel je me? is er iets gebeurt?'

'Nee nee Yas maak je geen zorgen er is niks aan de hand maar je had me gebeld en ik wou weten wanneer je wil afspreken.' zij ik enthousiast.

'Super over 20 minuten aan Miami beach en doe iets wit aan.' voor ik ook maar een vraag kon stellen legt ze af, ik ben helemaal in de war maar ik weet wel dat ik nu mijn wit kleedje en wat make-up moet aan doen. Als ik klaar ben loop ik naar beneden laat mijn sleutel achter bij de balie. Eenmaal aangekomen zoek ik Yasmin tussen verbazingwekkend veel mensen, vijf minuten later zie ik haar met een man praten waarvan ik het gezicht niet kan zien - hij staat met zijn rug naar mij toe-.

Ik loop op hen af en wanneer Yas me ziet begint haar gezicht helemaal te stralen, wanneer ik dichter bij ben geef ik haar een knuffel, ik gun de man die bij haar staat niet een blik. Dan gebeurt er iets dat ik niet had verwacht.

'Emiliana ...' het was niet de stem die ik had verwacht te horen maar ik herkende hem wel van ergens. Ik draaide me met een ruk om en keek recht in de fonkelende kastanje bruine ogen van de man die bij mij in de taxi zat.Nu was ik de gene met een mond vol tanden ook al duurde dat niet zo lang voor ik weer een antwoord klaar had.

'Irritante taxi gast, toch ' zei ik met de meest arrogante toon die ik ooit gebruikt had.

'Wel, ik denk het maar de naam is ...'

'Zoals ik al zij het maakt me niet uit wie je bent zolang je me maar met rust laat, of is dat teveel gevraagd?' ik had een dejavu want hij stond alweer met alweer verbaast aan te kijken  - dat effect had ik blijkbaar op hem-  maar deze keer was hij niet allen, Yasmin stond mij namelijk tijdens dit hele tafereel met open mond aan te staren. Voor ik ook maar een woord kan uitbrengen begint ze kei hard te gillen.