Συγκατοίκηση με άγνωστους γνωστούς

Κεφαλαιο 1

Παλια χρονια.

Στο νοσοκομειο πριν τη γεννα

-Μην ανυσηχεις αγαπη μου. Ολα θα πανε καλα.

Μετα την γεννα στην αιθουσα της αναμονη

-Ειναι διδημα
-Ποτε θα μπορεσω να τα δω;
-Σε 1 ωρα ωσπου να τα πλεινουμε και να τα κοιμησουμε.

Μετα απο 1 ωρα

-Τωρα μπορειτε να μπειτε.
Ανοιγει την πορτα και...
-Hana. Τι ομορφα που ειναι.
-Πως θα τα ονομασουμε;
-Το αγορι Chanyeol και το κοριτσι Momo.
-Τι ωραια ονοματα. Σαν κι εμας.
-Μπραβο σου. Ησουν δυνατη.
Ειπε και την φιλησε.

Μετα απο 1 χρονο

Περνουσα τοσο ωραια με τον αδελφο μου ωσπου εγινε το χειροτερο. Τον Νοεμβριο ο πατερας μου ειχε παει κανονικα στην δουλεια. Δεν τον εβλεπα καθολου. Αφου δουλευε υπεροριες. Εγινε ο μεγαλυτερος σεισμος τα ξημερωματα της Τριτης.

Το πρωι που ξυπνησα ειδα την μαμα μου με μαυρα ρουχα. Παραξενευτηκα. Αρχισα να κλαιω. Η μητερα μου καταλαβε πως ηθελα γαλα. Μου το ζεστανε και μου το εδωσε λεγοντας μου:

-Γλυκια μου, ο μπαμπας σου θα αργησει πολυ να γυρισει.

Με αυτο εννοουσε πως... Καταλαβατε.

Τον Ιανουαριο τρεις μηνες μετα απ την κηδεια του μπαμπα

Περνουσαμε δυσκολες στιγμες. Δεν ειχαμε αρκετα λεφτα για την φροντιδα μας. Βρηκαμε μια οικογενεια που ηθελε απελπισμενα ενα μωρο.

Μια μερα συναντηθηκαμε για να τους δωσουνε εναν απο εμας τους δυο.

Ακουσα την μαμα να λεει:

-Σας δινουμε το αγορι. Τον λενε Park Chanyeol. Σας παρακαλω μην του το αλλαξετε. Θελω να τον θυμαμαι.

-Ποσο θελετε;

-1.000€. Αν κακ αξιζει παραπανω.

Οταν εγινα 3 ετων

Δεν ηταν τιποτα ιδιο. Οπως παλια. Επαιζα μονη μου. Εβλεπα την μαμα μου να μαγειρευει και το χαμογελο της να ειναι αναποδογυρισμενο.

Οταν εγινα 10 ετων

Τον ειχα κι ολας ξεχασει. Δεν θυμομουν τιποτα απο τα παιδικα μου χρονια. Γιατι δςν ηθελα να θυμαμαι. Ολοι οι φιλοι μου με κοροΐδευαν που δεν ειχα αδελφια.

Μετα απο αλλα 6 χρονια (δλδ 16 ετων)

-Mαμα δεν εχουνε πολλα χρηματα. Ετσι αποφασισα να παω να μεινω καπου αλλου. Εχω βρει μια αγγελια.

-Δεν θα μπω εμποδιο στα "ονειρα"σου. Αλλα προσεχε μς ποιους θα μεινεις.

-Θα προσεχω.

-Να με επισκεπτεσαι.

-Θα ερθω πολυ συντομα.

Την επομενη μερα

Ετοιμασα τα πραγματα και εφυγα νωρις νωρις για να μην ξυπνησω την μαμα.

-Αχ με ποιον θα συγκατοικησω;

Ειχα φτασει κι ολας στην πορτα. Χτυπησα το κουδουνι. Μου ανοιξε ενα ψηλο αγορι. Το κοιταξα στα ματια. Μου φαινοταν γνωστος.

-Γνωριζομαστε;

Πηγε στην ακρη. Μου εκανε ενα σημα για να περασω. Μπηκα και αντικρισα αλλα δυο αγορια.

-Γεια σας.

-Γεια

Μου απαντησαν με ενα βαρετο βλεμμα και συνεχισαν το παιχνιδι του.

-Με λενε Momo.

Momo pov!!

Τον ξερω καπου αυτον τον ψηλο. Γνωστος γνωστος αλλα και αγνωστος. Σκεφτηκα οταν ανοιξαν την πορτα.
Τι εγινε ρε παιδια;,μου ηρθε να τους πω την ωρα που μου απαντησαν λες και ηταν zombie. Κατι ψυθηριζουν εκει περα., αναρωτηθηκα.

-Πολλη ωραια αυτη η κοπελια!,ψυθηριζει στους αλλους δυο ο Luhan.

-Καλη ειναι, λεει ο Beakhyun.

-Πως κουνιεται ετσι! Με ζαλιζει, λεει ο Chanyeol με χαμηλη φωνη.

-Μπορειτε να μου δειξετε το δωματιο μου;

-Ναι!!

-Εγω, φωναζει ο Chanyeol.

-Οχι εγω, πεταγεται ο Luhan.

-Γιατι μαλωνετε αφου εγω θα την βοηθησω στο τελος.

Τους προλαβα πριν χτυπησουν ασχημα.

-Ααα. Σταματηστε! Εγω θα πω ποιος. Θα με ξεναγηση ο...

Με κοιτουσαν με το βλεμμα που λεει "Σε αγαπω", αλλα δεν ημουν σιγουρη.

-Πηρα την αποφαση μου. Θα με βοηθησει ο...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ