Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 25 ~ Dit is het eind

(Niet echt natuurlijk)

Opgedragen aan AmyWezenberg.

Het is vandaag 2 mei, Battle of Hogwarts dag. Stel jullie mochten één Harry Potter personage uit de dood laten opstaan. Wie zou dat zijn en waarom?

~*~*~Luciana POV~*~*~

Hoe durft hij. 'Ga maar slapen, Lucy. Ik kom zo naar boven.' Na een paar uur gedut te hebben, werd ik wakker. Willow lag nog diep te slapen met haar duimpje in haar mond. Ik liep zo stil mogelijk naar beneden en toen ik daar aankwam... was er niemand. Ik ging op zoek naar Kreacher, die me vertelde dat Sirius twee uur geleden vertrokken was naar Hogwarts. Ik had Kreacher de opdracht gegeven om Willow met zijn leven te beschermen en vertrok meteen naar het kasteel.

Ik sloop door het Forbidden Forest, naar de rand van het Hogwarts terrein. Ik verschool me achter een boom, aangezien het krioelde van de Deatheaters. Terwijl ik een plan bedacht om binnen te komen, hoorde ik harde dreunen. De grond trilde bij iedere dreun. Ik draaide me om en zag mijn grootste nachtmerrie dichterbij komen. De Acromantula's hadden zich bij Voldemort aangesloten. De enorme spinnen kropen dichter naar het kasteel toe. Ik zag hun harige poten dichterbij komen en besloot te vluchten. Ik rende zo hard ik kon van het bos af. Ik herinnerde me een brug die me naar binnen zou kunnen leiden, maar toen ik bij de brug aankwam, was deze verwoest. Ik zuchtte gefrustreerd. Ik zag geen mogelijke ingang. De enige optie die ik had was terug gaan naar het slachtveld en me een weg naar binnen vechten.

Plots hoorde ik snel gezoef boven mijn hoofd. Een aantal kleine groepjes van studenten op bezems vlogen rond de torens van het kasteel. Ik schreeuwde zo hard als ik kon, totdat ik de aandacht trok van één van de kinderen.

'Professor?' vroeg het jongetje.

'Kun je me alsjeblieft naar binnen brengen!' riep ik boven het kabaal uit. De jongen knikte en ik sprong achterop de bezem. Zonder enige moeite zette hij me af op het balkon van een toren. Ik zwaaide hem kort na en zag hoe hij verdween in de mist die zich rondom het kasteel opzette.

Ik rende de trappen af, totdat ik beneden aankwam. Een aantal Deatheaters wisten binnen te komen. Een groep studenten vuurde spreuken af op de gemaskerde mannen. De Deatheaters waren met veel meer man en een arm Hufflepuff meisje viel op de grond neer. Snel ging ik voor haar staan, terwijl ik de man regelrecht tegen de muur drukte.

'Gaat het?' vroeg ik haar. Ze knikte angstig. Ze had overduidelijk nog nooit geduelleerd. Nadat ze tot zichzelf gekomen was, besloot ze om de gewonden te gaan helpen in de Great Hall. Ik keek haar nog even na, om te zien of ze heelhuids aankwam. Toen dat het geval was, rende ik naar de volgende toren.

'Lucy!' schreeuwde een jongen. Ik draaide me om en zag twee Weasleys. Eentje herkende ik meteen, Fred, maar de jongen die bij hem was had ik nog nooit eerder gezien. Hij stelde zich kort voor als Percy. Ze waren met z'n tweeën aangewezen om deze kant van het kasteel te beschermen.

'Sirius zei dat jij bij Willow bleef,' zei Fred, terwijl hij uitweek voor vallende stukken plafond.

'Sirius heeft me nooit laten weten dat het ultieme gevecht zou beginnen. Ik ben hier om voor de goede zaak te vechten!' riep ik terug. Ik klom over puin heen en keek om de hoek. Er kwamen meer Deatheaters aan. Percy, Fred en ik verdedigden onze basis en de Deatheaters vielen versteend neer. Toen hun lichamen de grond raakten, spatten ze uiteen in tientallen stukken.

'Maar Willow heeft je nodig,' protesteerde Fred.

'Willow wordt goed verzorgd. Zodra de strijd over is, ga ik weer naar haar toe. Sirius hoeft dit niet eens te weten.' Ik zag de twijfel op Fred's gezicht, maar hij durfde niet tegen me in te gaan.