Şehrime Gel Sevgilim

Ve çok geçin hiçbir tesellisi yoktur.

"Bana büyü falan mı yaptın? Daha önce hiç böyle olmamıştım Melisa.."

Kulaklarıma inanamıyordum. Neler diyordu böyle.. O an içimde öyle bir mutluluk hissetim ki tarifi mümkün değil. Mutluluktan gözümden yaşlar süzülüyordu. Benim bir şey dememe fırsat vermeden anlatıp duruyordu bana nasıl tutulduğunu.. Ama biz birbirimiz için yanlış insandık. Hatta birbirimiz için bile değildik ki. Söz konusu bile olamazdık. Olmamalıydık.

Yaklaşık bir saat süren telefon konuşmamızı sonlandırmıştık. Bana dediklerini düşündükçe yerimde duramıyordum. Ama aynı andan çaresizliğim,  bu aşkın imkansızlığı kendini hatırlatmaktan vazgeçmiyordu. "Huzursuz mutluluk." Evet bunun adı huzursuz mutluluktu.

Bir yandan bir tarafım ona ait olmak isterken diğer yanım beni ondan itiyordu. Kararsızdım. Böyle nasıl sürerdi sonu nereye varırdı bilmiyordum. Ama iyi bir şeyler olmayacağı kendini şuan ki durumdan belli ediyordu. O nişanlıydı. Bir başka kadınla -hiç tanımadığım halde nefret ettiğim kadınla- parmağında aynı yüzükleri taşıyorlardı. "O elinde bir yüzük taşırken benim onu içimde taşımam ağır olacaktı. "

Beni bu duruma düşürdüğü için ona çok sinirlenmiştim. Bana bu kadar güzel bakmasaydı böyle olmayacaktı. Ben de ona, bu zamana kadar kimselere bakmadığım gibi bakmıştım. "Ben kaç şehir gezsem, kaç nefes solusam yalnız ona böyle bakacağım." Güzeldi her şeyi çok güzeldi. Yasak olan her şey çekici gelir insana zaten ama o tarif edilemez birisiydi benim için. 

Yaptığımın yanlış olduğunu düşündüm. Kendime kızdım, sinirden ağladım. Ona bağırarak küfürler savurup verdiği kağıdı yırtıp attım. Ama numarasını silemedim  telefonumdan..

Tek suç bende değildi. Nişanlı olmasına rağmen gelip bana numarasını vermesi, benimle ilgilenmesi, sürekli bakması.. Yanlıştı. 

Dört ay önce rastlasaydım ona her şey güzel olabilirdi.. O lanet olası alyans parmağına geçmeden onu bulsaydım eğer,  bu berbat hayatımı cennete çevirip benim yanımda olabilirdi. 

Ne bileyim o çok farklı geliyordu. Hep yanımda olur diye düşünüyordum olmayacağını bile bile.  Sanki o benim kaderimdi, kaçmam imkansızdı, onu yaşamadan ölemezdim.

Hiç imkanı yokken mutluluk istiyordum..