Her gün kalbimin sızladığı bir memlekette yaşamaktan yoruldum.
Gideli bugün tam yedi ay oldu. Her gün biraz daha eksildim gittiğinden beri. Her gece unutmaya çalışarak uyuyup, her sabah yine onu hatırlayarak uyanmaktan nefret ediyorum, bu canımı yakıyor. Eğer o saat, o dakika orada olmasaydım belki de hayatımı mahvedecek adamı tanımamış olurdum.
Farklı bir şehirde, ilk kez gittiğim ve yeni tanıdığım akrabalarımın düğününde görmüştüm onu ilk kez. Gözleri gözlerime değdiği an sanki olacakları sezmiş gibi hemen kaçırdım bakışlarımı. Bana sürekli bakıyordu, ama ben bakmamakta ısrarcıydım. Sanki onda beni çeken bir şeyler varmışçasına karnımda bir ağrı hissettim. Küçük bir karın ağrısı neler açtı başıma..
Gece devam ediyordu. Etrafıma bakınıp insanları seyrediyordum. Burada ilk defa bulunuyordum bu insanları ilk defa görüyordum. Yabancılık çekmiştim. Onun bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Bakmamak için tutmadım kendimi bu sefer ve kafamı çevirdiğimde gözüme takılan ilk şey elindeki alyans olmuştu. Alyans. Evet o bir başkasına aitti. Evliydi belki de, belki nişanlı.. Ama bir başkasına ait olduğu açıkça belliydi işte. Görür görmez bakışlarımı çektim ve onunla ilgilenmemeye çalıştım. Hayal kırıklığına uğradığım an vazgeçiyorum.
Yengemle aynı masada oturuyorduk. O geliyordu, yanında bir bayan vardı. İşte düşündüğüm gibi, yalnız değildi hayatında biri vardı, alyansın başka ne açıklaması olabilir ki?
Yengem onları görünce gülümseyerek ayağa kalktı ve bana baktı. Sanırım beni onlarla tanıştıracaktı. Bende yerimden kalktım gülümseyerek. Yengem "Melisa, bu kardeşim Semih" dedi. Bir şey dememe fırsat vermeden devam etti, "Bu da nişanlısı Meltem". Semih. Adı Semih'miş demek hayatımın geri kalanını tamamen değiştirecek olan adamın adı. Ve Meltem.. Üç kişilik hikayemizin bir parçası olan kadın.
Saat gecenin biriydi, düğün sona ermişti. Herkes neşeli bir şekilde gelinin ve damadın ailesine hayırlı olsun dileklerini iletiyorlardı. Bende fotoğraf makinemi çantasına koyup koluma taktım ve amcamla birlikte oradan çıktık.
İçimden adını tekrar edip duruyordum. "Semih.." Çok güzeldi ismi. Evet basit, sıradan bir isim ama tüm isimler bunun yanında sönük kalıyordu sanki benim için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehrime Gel Sevgilim
ChickLit"Şehrime gel sevgilim, senin yurdun benim." Bir adam içime dert oldu dostlar.. Öyle geldi, hiç gitmeyecekmiş gibi. Öyle gitti. Beni hep sevecekti. Düşündüm; o nasıl hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyordu? Belki de hiçbir şey olmamıştı. Ya...
