DÜNYA'DAN UZAKTA

1.BÖLÜM

Yıl : 2032

Genç kız, gözüne giren Güneş ışığıyla
uyandı. Ayaklarını yataktan aşağıya
sarkıttı. Bir kaç adım ötede bulunan masadaki kapsülü aldı ve içindeki gaz
bulutunu içine çekti. Gaz maskesini takarak odasından dışarı çıktı. Ellerini birbirine vurarak televizyonunu açtı ve haberleri dinlemeye başladı. Haberler sabah sabah çok kasvetli geldi ona. Ellerini birbirine vurarak televizyonu kapattı. Tekrar odasına giderek özel kıyafetini giydi. Pencereden son kez baktı memleketine. Çünkü insanların verdiği zararlardan dolayı artık başka gezegende yaşamak zorundalardı. Eh sonuçta ne ekerse onu biçiyordu insan. Genç kız evinin kapısını açık bırakarak uzaybüse bindi. Daha fazla düşünmek istemediği için gözlerini kapattı ve uykuya daldı.

Uzun Bir Süre Sonra :

Uzaybüs artık gezegene varmıştı. Genç kızı uyandıran hostesle birlikte uzaybüsten indiler. Bilimadamların önderliğinde önceden gezegene gelinip insan nüfusu kadar ev yapılmıştı. Kız kendi ismi yazılı wve girdi. Yeni evi fena sayılmazdı. Biraz etrafa baktıkyan sonra dışarı çıktı. Kolundaki alete kaybolmaması için evini kaydetti. Bir nevi navigasyon işlemi görüyordu. Etraft dolaşırken sürekli Dünya ile gezegen arasında benzerlik arıyordu. Ama yoktu işte! Dünya'nın gökyüzü maviydi eskiden. Buranınsa gri. Dünya'nın güzel kokulu çiçekleri, upuzun ağaçları vardı eskiden. Burada tek bir ot yoktu , sürekli yağmur yağıyordu. Kasverli havada kafayı bozmamak elde değildi. Bir de hergün böyleyse... Yağmur bastırınca evinin yolunu tuttu. Koltuğuna oturup kara kara düşünmeye başladı. Bu gezegende bir saniye bile kalmak istemiyordu. Eski Dünya'yı istiyordu. Yemyeşil çimenler ,kayan yıldızlar, uçuşan kelebekler, nehirden akarkenki su sesi ... Sonra aklına bir fikir geldi. Neden olmasındı ? Ne kaybedecekti ki ? Maceraya atilacaktı. Öyle bir gezegen keşfedecekti ki aynı bıraktığı Dünya gibi olacaktı.

1 Ay Sonra:

1 ay önce bulduğu fikirle harekete geçmişti. Keşfe çıkmak için aracını hazırlamıştı. Şimdi ise son hazırlıkları yapıyordu. Aracı tamamlayınca yanına yetecek kadar kapsül , kıyafet, gaz maskesi vb. eşyalar aldı. Geceydi. Her yer karanlıktı ve yağmur yağıyordu. Kimseye gözükmemek için aracını görünmez olabilecek şekilde tasarlamış ve yapmıştı. Aracı kullanarak gezegenden dışarı çıktı. Önceden araştırdığı gezegenlerden en yakın olanına gitmeye karar verdi. Aracını otomatik pilota aldı. Biraz kitap okumak için arka tarafa geçti. Bir anda yere savruldu. Araç uyarı sinyali veriyor , bir şey ona hızla geliyordu. Telaştan ne yapacağını şaşırdı. Dizlerinin bağı çözüldü ve yere düştü. Kurtuluşu yoktu. Meteor hızlıca araca çarptı. Genç kız nasıl olduysa çiziksiz kurulmuştu ama kıyafeti yırtıktı. Oksijeni giderek azalıyordu. Boşlukta süzülüyordu. Gözleri kararıyordu. Güzel anıları tek tek gözünün önüne geliyordu. Bir ses kulaklarını dolduruyordu.
************************************
UMARIM İLK HİKAYEMİN İLK BÖLÜMÜNÜ BEĞENEREK OKUMUŞSUNUZDUR. BÖLÜM HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUMLARA YAZARSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM. (SONUÇTA OKUYUCULARIN DÜŞÜNCELERİ ÖNEMLİDİR.)
YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE !!!😀😁😄