The Playboy Vs. The Playboy Hater

Chapter 1: Tukmol slash Unggoy

Hello Watty Readers...

Heto Na Naman Ako.. Magsusulat ng bagong kwento... :D

Baka Maguluhan Na Naman Ako...

PAsensya Na Poh Sa Mga Nakabasa Ng Brattinella..?

Di-nelete Ko Po Kasi Mejo May Pagka- Engot Po Yung Gawa Ko Nun... :D

Eto Na Po Talaga... Actually ito talaga yun kaso.. Naiba lang ng konti este madami pala..

----------- x - x - x -  x - x - x - x - x - x - x - x - x - x - x - x ------------

PRECIOUS sighed for the NTH time when Another couple walked into the Coffee shop she was in. 

Dito kasi ako nagpupunta kapag naghahanap ako ng inspirasyon para sa mga nobelang isinusulat ko. Dala ko rin ang portable laptop ko para magtake down ng mga maiisip kong isasama sa kwento. Ako?? Isa Akong college student and  part time ko ang pagsusulat sa mga story books, magazines or pocketbooks.

My name is Princess Precious Alttierra. A writter. Hopeless romantic, still single since birth at the age of nineteen or NBSB since birth. Nagtataka nga ako kasi hindi naman ako mapili. Simple lang naman ang gusto ko sa isang lalaki basta mahal ko yun lang. Yung parang sa mga sinusulat ko?? Basta may SPARK akong mararamdaman kahit ako pa yung maghabol basta maging AKIN siya okay lang. Pwede rin naman na pareho kaming may Spark para sa isa't isa para mapadali.

Hindi naman sa walang nanliligaw sa akin pero kapag wala akong naramdamang Spark.. Sorry pero basted agad kasi ayoko namang magpa-asa diba? Pangit yun. 

Balik tayo sa Coffee shop, nandito ako kasi  naghahanap ako ng i-inspire sa akin pero imbis na ma-inspire ako para sa nobelang isinusulat ko. Teka parang nasabi ko na yun ah.. Masaya kasi sa lugar na ito dahil halos magkakakilala ang lahat ng mga costumers dala na rin ng pagiging magkapit- bahay namin. Nasa loob lang kasi ng village na ito ang naturang shop na naging tambayan na nang mga taga- rito na mas madalas kaysa hindi ay walang magawa sa buhay.

Tulad KO.

Ang kaso imbis na ma- inspire ako eh.. Heto.. FRUSTRATED ako sa mga nakikita ko... Aishh.. Naman! Di ba nga kasi.. At the age of nineteen NO BOYFRIEND SINCE BIRTH ang drama ng lola niyo! Hmfht! Ang masaklap wala ng nanligaw sakin dahil parang na- basted ko na yata lahat ng nag- abalang pansinin ang beauty ko! Hmfh! Tao ba ako? Naisaloob ko. Ang huling nanligaw yata sa akin is nung high school days ko pa ata.

Hindi naman sa desperada ako or what huh! Kaya lang nitong mga nakaraang linggo ay naiinggit na ako sa mga etsuserang nakakasalubong ko na puro mag- boyfriend saka sa kanilang magkakaibigan siya na lang ang walang ka- loving loving. Eh Ako?? Kumusta naman.

I had been dwelling in the fantasy of falling inlove for far too long and now I wanted to experience the real thing. How sad...?

Aaminin ko.. Masyado nga siguro akong idealistic about love at sobrang hopeless romantic kaya nga binabasted ko agad ang mga manliligaw lko na hindi ko makitaan ng kahit katiting na Spark..  Kaya heto ako, lonely samatalang ang mga friends ko ay abala sa pagla- loving- loving sa mga boyfriends or kung hindi naman ay sa mga asawa nila.

Aishh... Kainis lang kasi eh noh! Pusong bato or yelo ba ako?? Bakit wala akong ma- feel na kilig man lang sa buto para sa mga lalaking nagta- try mag- intude sa heart ko? Kaloka! Di ko talaga mawari.. Aishh...