"อืมม ยังเหลืออะไรอีกมั้ยนะ"เสียงใสๆของเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ สาวร่างบางผมสีน้ำตาลเป็นลอนสยายผู้รักความเป็นระเบียบเรียบร้อยและการอ่านหนังสือเป็นจิตใจกำลังพึมพำขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอ เธอกำลังจัดของใส่หีบสัมภาระของเธอ เพราะว่าพรุ่งนี้รอน แฮร์รี่ และครอบครัววิสลีย์อีกหลายคนจะมารับเธอที่บ้านเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปขึ้นรถไฟเพื่อไปเรียนที่ฮอกวอตส์ที่กำลังจะเปิดในอาทิตย์หน้า ซึ่งตอนนี้พวกเธอก็เรียนอยู่ชั้นปีที่ห้าแล้ว อีกไม่กี่ปีก็จะจบออกมาใช้ชีวิตในโลกเวทมนต์อย่างสมบูรณ์แบบ คิดถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกใจหาย แต่เธอก็รีบสะบัดความคิดนั้นออกไปและกลับมาเช็คของอีกครั้ง เมื่อเธอเช็คจนแน่ใจว่าไม่ลืมอะไรแล้ว เธอก็จัดหีบของเธอไว้ข้างๆเตียงเพื่อที่พรุ่งนี้เธอจะได้เคลื่อนย้ายมันได้สะดวก แล้วเธอก็ล้มตัวลงนอนพร้อมกับปิดเปลือกตาลง และนึกถึงวันพรุ่งนี้ นึกถึงตอนที่แฮร์รี่และรอนมารับเธอไปบ้านโพรงกระต่าย แล้วก็จะไปซื้อของที่ตรอกไดแอกอนด้วยกัน เธอคิดอะไรได้ไม่นานก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วซักพักเธอก็พลิกตัวไปมาราวกับกำลังเผชิญกับสิ่งที่ไม่คาดคิดในฝัน โดยมีเสียงกระซิบมากับลมผ่านหน้าต่างห้องของเธอมาเบาๆว่า "โชค ชะ. .ตา . . ..โชค ชะตา. . . ."แล้วเสียงนั้นก็ค่อยๆเบาลงเรื่อยๆจนหายไปในที่สุด พร้อมกับเฮอร์ไมโอนี่ที่ค่อยๆหยุดพลิกตัวไปมา ลมหายใจเธอค่อยๆผ่อนคลายลงและกลับมาเป็นปกติในที่สุด
BẠN ĐANG ĐỌC
Amour interdit รักต้องห้าม
Fanfictionเขา สายเลือดบริสุทธิ์อันเย่อหยิ่งที่โกรธแค้นเธอราวกับเธอไปฆ่าล้างตระกูลเขา เพียงเพราะเธอเป็น 'เลือดสีโคลน' เธอ เลือดสีโคลนที่เขาแสนจะรังเกียจ แต่แม้รังเกียจ เขาก็ยังอยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ แล้วอย่างนี้พวกเขาจะรักกันยังไง ปล.ฝากติดตามด้วยนะคะ ㅇ u ㅇ~