ตอนที่28
ลมทะเลพัดเข้ามาปะทะร่างชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเวทมนตร์ เพื่อถึงที่หมายเร็วขึ้น เขาเห็นฝั่งอยู่รางๆ แล้วมือหนาก็ตบไหล่เขาแรงๆ เพื่อทักเขา
"เธอเคยบอกฉันแล้ว.." เดรโกบอก
"หืม?" เบลสฉงน
"เฮอร์ไมโอนี่--เธอพยายามบอกว่าเธอเป็นใครแล้ว...เธอบอกฉันเป็นนัยๆมาหลายครั้งแล้ว.."
"แล้วไง? นายจะใส่ใจทำไมล่ะ"
"ก็ฉันโง่เองไงเบลส--เธอบอกฉันมาชัดๆ ว่าเธอเป็นใคร แต่ฉันก็ยังโง่ โง่เหมือนเดิม ที่ปล่อยตัวเองให้หลงเธอ...หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว.." เขาทุบราวกั้นด้วยความโกรธ
เบลสตบไหล่เขาอีกครั้ง
"ใจเย็นๆ"
"เย็นไม่ได้ นายก็รู้.."
"นายคิดไปเองเพื่อน นายไม่ได้หลงเธอ แต่นายรักเธอ--นายรักไม่ได้รักเฮอร์มมี่--แต่นายรักเฮอร์ไมโอนี่ ไม่ใช่แค่ตอนนี้...แต่มันนานมาแล้ว" เบลสอธิบาย แต่เดรโกก็ส่ายหน้าไม่เข้าใจ
"นี่นาย--ไม่มีใครเป็นคนอื่นได้ตลอดเวลาหรอกนะ มันต้องมีซักเหตุการณ์ ที่เธอแสดงตัวตนออกมา โดยที่เธอเองไม่รู้ตัว..."
'เดรโก! ดูนี่สิ! มันสวยมากเลย! โน่น! เธอดูสิ!'
'ให้ตายสิ!..ฉันคิดว่าเธอจะจมน้ำซะอีก!'
"นึกออกบ้างไหม เวลาเธอดีใจ โกรธ หรือเสียใจ..--มันต้องมีบ้างสิ" เบลสบอก
เดรโกเงียบอยู่นาน แล้วเขาก็พยักหน้า
"นั่นไงล่ะ...นายยังมองเธอออก แค่นายไม่รู้ ความรักไม่ได้บังแค่ตา แต่มันจะกลบอดีตให้นายเอง"
"ฉันไม่ได้เสียใจเบลส ฉันสับสน--ฉันเคยบอกรักเธอเมื่อ10ปีก่อน แต่ครั้งนี้ ฉันบอกเธอว่า ฉันอยากรักเธอ--"
"งั้นนายต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง ว่านายรักเธอจริงๆอย่างที่อยากไหม ลืมอดีตซะ แล้วรับฟังเธอ" เบลสโน้มน้าวใจเพื่อนสนิท
YOU ARE READING
What If I Wish อยากรักเธออีกครั้ง (Dramione)
Fanfictionเมื่อ10ปีก่อน ครั้งที่เด็กหนุ่ม เเละเด็กสาวยังเป็นเเค่เพื่อนเล่นที่สนิทกัน หากฝ่ายหญิง เป็นผู้ตัดความสัมพันธ์ของทั้งสอง เพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง....เเละนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเเค้นเรื่อยมา.... หลังจากขาดการติดต่อนานนับ10ปี...เเละ10ปีที่ว่างเว้...
