Louis William Tomlinson.
"Goeiemorgen" Mompel ik slaperig als ik voel hoe Skyler bovenop me klimt en een kus op mijn wang drukt. "Heb ik je wakker gemaakt?" Vraagt ze en ik kan in mijn gedachte de pruil op haar lippen zien. Langzaam schud ik mijn hoofd. "Nee, ik ben al een tijdje wakker. Je slaapt wel schattig." Zeg ik en ik open mijn ogen. Skyler bloost. "Heb je me zitten begluren? Viezerik!" Lacht ze en legt haar hoofd op mijn borst. "Morgen ben je jarig..." Zegt Skyler en ik knik. "Ja, jij gaat voor me zingen toch?" Vraag ik en Skyler zucht. "Ja." Zegt ze zacht en ze kijkt op. Ze kijkt me lang en bedenkelijk aan. "Is er iets?" Vraag ik en Skyler knikt langzaam. "Slaap je wel goed?" Vraagt ze en ik frons. Nee, ik slaap bijna niet. "Ja, ik slaap prima." Zeg ik minder overtuigend dan ik dacht. Skyler legt met vezorgde ogen een hand op mijn wang en strijkt met haar duim over mijn wang. "Je ziet er moe uit, weet je het zeker. Spreek je de waarheid?" Vraagt ze en ik knik. "Je liegt. Ik zie het aan je. Lou weet je nog wat we hadden afgesproken. Ik ben eerlijk tegen jou, dan moet jij ook eerlijk zijn tegen mij!" Zegt Skyler en ik zie de bezorgdheid duidelijk in haar ogen. "Het is niks... Ik heb moeite met slapen..." Probeer ik terwijl ik weetg dat het nietg werkt. Ik slaak een diepe zucht. "Ik slaap heel slecht. Ik val pas in slaap tegen een uur of 6. Ik zit gewoon niet helemaal lekker in mijn vel. Sinds het ziekenhuis en het feit dat ik daar op die kamer was bij jou... Sinds dien voelt het gewoon niet helemaal lekker en ik weet niet hoe het komt. Ik droom over mijn zusje en het is gewoon allemaal kut." Ratel ik zonder echt uit te leggen wat ik voel en wat de waarheid is. Ik kan het niet verwoorden. Het is allemaal zo raar. Al die dromen en gesprekken met Kaylee. Het lijkt allemaal zo echt. Of het lijkt allemaal een droom... Een van de twee en ik kom er maar niet uit. Het zuigt energie en het is een grote hell. Ik kan er gewoon niet meer tegen.
Zonder dat ik het door heb stromen de tranen over mijn wangen. "Oh Lou... Het spijt me zo." Skyler slaat haar armen om mijn heen en drukt een kus op mijn kaak. "Bedoel je dat je haar ziet?" Vraagt Skyler en ik denk diep na. Het lijkt echt. Of het lijkt een droom. "Ik... Ik weetg het niet Sky. Ik wou dag ik het wist. Het lijkt allemaal zo echt, maar toch lijkt het of ik droom. Sky ik weet het nietg en hett maakt me bang." Zeg ik en ik merk hoe mijn ademhaling sneller word en ik wazig zie door mijn tranen. Ver weg hoor ik Skylers stem, maar de woorden die ze spreekt kan ik nergens herkennen. Een benauwd gevoel overspoelt me en het feit dat ik amper adem krijg maakt het alleen maar erger.
"Lou, let op mijn ademhaling. Probeer je te concentreren op een punt." Ik zit rechtop en hoor een zachte stem. "Ga nou niet flauwvallen. Luister gewoon naar wat Liam zegt. Je kan het broertje." Dat is weer een andere stem maar dan helderder en ik snap het niet meer. Toch luister ik. Wat zei hij ook al weer. "Let op een punt." Zegt de heldere stem en voor mijn gevoel knik ik en probeer me te concentreren op een bepaald punt. Ik zit rechtop en zie een wazig figuur voor me. "Hey je hoort me weer. Kom op Louis. Let op mijn ademhaling." Zegt Liam en weer denk ik dat ik knik. Welke ademhaling moest ik volgen. Ik hoor of zie het niet. "Wat een sukkel." Het is de heldere stem. Kippenvel verspreid over mijn lichaam zodra er in mijn linkeroor een rustgevende ademhaling tegen mijn oorschelp kietelt. "Dat is totaal niet jouw ademhaling, maar het werkt." Hoor ik Skyler zeggen zodra ik automatisch de rustgevende ademhaling na doe.
Zodra ik weer rustig ben realiseer ik me dat ik mijn ogen heb gesloten. Ik open ze en kijk in de bruine ogen van Liam. "Hey gast. Je had een paniek aanval. Alles weer oké?" Vraagt Liam en ik knik. Langzaam kijk ik naar links om te zien van wie de ademhaling was. Er is niemand. Skyler zit rechts. "Wie was er net links van mij?" Vraag ik terwijl ik mijn wangen droog veeg. "Niemand." Zegt Liam met een frons. "Oh..." Zeg ik en ik voel twee zachte lippen op mijn wang. "Gaat het weer?" Vraagt Skyler en ik knik. "Sorry dat ik zo door vroeg. Zoiets moet je alleen vertellen als je het wilt..." Zegt Skyler en ze bijt haar lip. "Nee nee liefje, het is oke. Kom hier." Zeg ik zacht en ik trek Skyler in een knuffel.
---
Korter hoofdstuk, maar volgend hoofdstuk word sowieso veel langer! Ik beloof het!
❤❤❤❤❤
