GÜNEŞİN DOĞUŞU

YOKLUĞUNA ALIŞAMAM

Varlığında bakar idim gözlerinin içine,
Dünyanın güzelliklerini görürdüm gözbebeklerinde.
Mutluluğu, umudu,sevginin sıcaklığını bulurdum,
Sanki yüreğin vardı,gözlerinin içinde...

Yokluğunun acısı, alışılmaz oldu bizlerde,
Yok gözlerindeki o canlılık,baktığım resimlerinde,
Unutamıyorum öptüğüm ellerini,var olduğun günlerde,
Varlığın yok,ismin,sevginle yaşıyor,benim yüreğimde...

Yokluğuna alışmanın acısını yaşıyorum her demde,
Sanki senin yüreğin atıyor benim yüreğimin içinde,
Seni bulamıyorum en ala çekilmiş resminde bile,
Sen yaşıyorsun yüreğimin ta derinliklerinde...

Varlığında bakar iken gözlerinin içine,
Ellerimi tutardın sımsıcak ellerinin içinde.
Yokluğun ızdırap oluyor geçen her zaman sürecinde,
Adın hep yaşayacak,bu can durdukça bendeki bu bedende….