Αντίο, Έμιλυ

Κεφάλαιο 1

 Ήταν μόνο 15 χρονών. Μια ηλικία στην οποία τα προβλήματα των περισσότερων κοριτσιών είναι τι θα βάλουν την επόμενη μέρα στο σχολείο ή πως θα πλησιάσουν το crush τους. Μια ηλικία που κυριαρχεί η διασκέδαση, η ελευθερία. Μια ηλικία που αυτή δεν έζησε ποτέ. Όταν ήταν μόλις 15, η Έμιλυ είδε μπροστά στα μάτια της κάτι που κανένα άλλο παιδί δεν θα έπρεπε να δει. Λίγα πράγματα θυμάται από εκείνο το βράδυ. Φωνές. Δάκρυα. Αίμα. Τρεις λέξεις, τρεις σκόρπιες αναμνήσεις από ένα γεγονός, που άλλαξαν τα πάντα. Άλλαξαν τα ονειρά της, τους στόχους της και την ίδια της την ζωή. Ήμουν μόνο 15 χρονών.

19 Φεβρουαρίου 2009

Αγαπητό ημερολόγιο, Ο ψυχολόγος μου είπε να γράφω τις σκέψεις μου εδώ. Λέει ότι θα με βοηθήσει. Χα-χα, δεν νομίζω. Έχει περάσει μία εβδομάδα από όταν έγινε. Δεν έχω βγει από το δωμάτιό καθόλου. Ακόμα και ο <<τρελογιατρός>> πρέπει να έρθει εδώ για να μιλήσουμε. Μου λέει πως δεν είμαι τρελή και πως αυτά συμβαίνουν, αλλά είναι αλή9εια αυτο; Είναι φυσιολογικό ΚΑΘΕ φορά που κλείνω τα μάτια μου να βλέπω την ίδια στιγμή ξανά και ξανά; Φωνές. Δάκρυα. Αίμα. Είναι φυσιολογικό κάθε φορά που πάω για ύπνο να βλέπω τον ίδιο εφιάλτη; Και αν είναι γιατί δεν σταματάει; Ο γιατρός λέει ότι θα περάσει μετά από λίγο. Λέει ότι πρέπει να κάνω υπομονή. Εύκολο να το λέει αυτό.

Αντίο, Έμιλυ

Έκλεισα το ημερολόγιο και πήγα κοντά στο παράθυρο. Το λάτρευα αυτό το μέρος. Είχε μια καταπληκτική θέα στην θάλασσα, στην λιμνούλα και στο μικρό δασάκι με τα καταπράσινα δέντρα. Άφησα ένα μεγάλο αναστεναγμό και έκατσα στο κρεβάτι. Κοίταξα την φωτογραφία τους, πάνω στο κομοδίνο. Πόσο μου λείπουν και οι τρεις. Χαμογέλασα λίγο νοσταλγώντας τις στιγμές με την οικογένεια μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και έκλεισα τα μάτια μου. Ώρα για άλλο έναν εφιάλτη...