Αντίο, Έμιλυ

Κεφάλαιο 3

1 Μαρτίου 2009,

Τα πάντα είναι χειρότερα. Δεν αντέχω άλλο. Πονάω παντού και απλά θέλω να τελειώνω. Χθες είχα μια πολύ δύσκολη μέρα. Ο γιατρός είπε ότι αυτό που κάνω δεν είναι υγιεινό και ότι έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον για το τι έγινε αυτό τοτ βράδυ. Και πριν το καταλάβω έκλαιγα και έλεγα ότι θυμόμουν από εκείνο την μέρα. Το πως μπήκα στο σπίτι περιμένοντας να τους δω όλους μαζεμένους στο τραπέζι αλλά αντίθετα είδα τρία πτώματα σκορπισμένα στο σαλόνι. Το πως πρώτα έτρεξα και είδα τον πατέρα μου μπροστά από την μικρή μου αδελφή σαν να την προστάτευε και αυτήν με μία σφαίρα στο κεφάλι να είναι νεκρή. Πως γύρισα το κεφάλι μου και είδα την μητέρα μου με το πιο κενό βλέμα στα μάτια της να είναι στο πάτωμα με αίμα στην κοιλιά της. Πως πριν προλάβω καν να επεξεργαστώ τι έγινε είδα έναν άντρα να τρέχει προς εμένα με ένα όπλο στα χέρια του και λίγο πριν πυροβολήσει να σταματάει αφού άκουσε σειρήνες. Πως όταν έφυγε έπεσα στα γόνατα και τους παρακαλούσα να ξυπνήσουν και αλλά δεν με ακούγανε. Πως μετά από αυτό απλά δεν μπορώ να νιώσω τίποτά άλλο εκτός έναν μεγάλο πόνο στην καρδιά και το αίσθημα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Πως απλά εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Πως θέλω μόνο να τους ξαναδώ.

Αντίο, Έμιλυ