You're My Prince ( On-Going )

ღ .Chapter Three. [He's Back.] ღ

- - -

Sorry for the waiting for next UD. :) Actually, titigil na (siguro) ako sa pag Update pero nang dahil may mga nag comment na maganda ang story ko at hihintayin nila ang next UD. So .. Pagpapatuloy ko pa rin. :D [K.] Dedicate to @Icecreamloveeer. ;) (Gusto ko sana dalawa ang dedicate ko pero babawi ako sa isa sa next UD. :"> )

- - -

ღ .Chapter Three. [He's Back.] ღ

- - -

"Oh by the way, Hime. He's Kaito Sy, you're childhood friend. Remember?" Humarap yung lalaki sakin at ngumiti. Nanlaki yung mata ko at hindi ako nagkakamali. Siya ..

"IKAW?!"

"Hi Kitty!" Masayang bati nung lalaki. Yung tumatawag saking 'Kitty'. Uhh. Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Sino ba tong lalaking 'to? Bakit hindi ko siya maalala? Natulala ako.

"Hime, are you okay?"

"Uhh. Yah? Sino siya?" Biglang nagulat si Kuya. Bakit? May mali ba sa sinabi ko?

"Hindi mo siya maalala?"

"Hindi." Straight kong sabi.

"Oh sh*t!" Tumingin si Kuya dun sa boy. Kaito ba yung pangalan nun? Ah! Oo, Kaito nga. Nice.

"No, it's okay." Sabay tungo nung si Kaito. Pero inangat niya ulit ang ulo niya at tumingin sakin sabay ngiti. "Kasalanan ko naman kasi yun ee." Huh? Ang alin? Anong kasalanan niya? Kasong pagka'amnesia sakin? Na-ah. Ang corny ko. -_- Baka sa pagbuhos sakin ng isang baldeng tubig? Oo, talagang kasalanan niya yun. =_=

"Uhh. Hime .. Ay, Wait!" Binuksan ni Kuya yung cabinet ng table niya. May hinahanap ata siya? Tumingin ako dun kay Kaito. Nakatingin lang siya kay Kuya. Napatingin bigla ako sa suot niyang necklace. Ang ganda. Pero .. parang .. parang pamilyar yung kwintas na yun. I think, parang nakita ko na yun. Pero saan?

"Heto nga! Buti nandito pa. Thank God." Bulong sa sarili ni Kuya. Baliw ba si Kuya?

"Hime, here. Naalala mo itong kwintas?" Sabay taas ng kamay ni Kuya kung nasan ang kwintas na hawak niya. Teka. Kwintas ko yun ah? Bakit na kay Kuya?! Ang tagal ko na yun hinahanap, nandito lang pala sa pesteng cabinet ng office ni Kuya.

"Bakit na sa iyo yan?!" Sigaw ko kay Kuya. Nakita kong nanlaki ang mata ni Kuya. Sheeyt! Pinipigilan ko lang tumawa. xD

"T-tinago ko? Para hindi mawala?" Nauutal na sabi ni Kuya.

"Bakit mo tinago? Alam mo naman napaka importante yan sakin! Saka, anong para hindi mawala? Alam mo naman Kuya, maingat ako sa gamit." Ang tagal ko na yun hinahanap nasa kanya lang pala. "Mas lalo akong maingat sa gamit kung sa taong mahalaga ang nagbigay niyan sakin. Kuya, kahit kailan, di ko pinabayaan ang kwintas na yan. Tapos malalaman ko nasa iyo lang pala at itinago mo sa pesteng cabinet ng office mo. Kahit iniwan ako ng taong nagbigay niyan sakin, mahalaga pa rin siya sa akin." Gusto kong umiyak pero ayokong pinapakitang mahina ako. Matapang ako, ayun ang sabi nila pero ngayon hindi ko kaya ipakita yun. Kahit naka'side view ako kay Kaito, nakita ko siyang ngumiti. Ano na naman bang ngingiti'ngiti neto?

"Bakit ka ngumingiti dyan?!" Sigaw ko sa kanya.

"Hindi ko alam, napaka importante pala ako sayo." Huh? Ano bang pinagsasabi netong baliw na 'to? "Maraming taon na nagdaan, hindi ka pa rin nagbabago, Mikay. Napaka ulyanin mo talaga." Ano?! Sipain ko kaya ito palabas?! "Oh heto ang magpapatunay. This." Tinuro niya yung kwintas na suot niya. Ka-kamukha nung kwintas ko. "Iniwan ka niya diba? Nang dahil gusto ng Lolo niya na pag'aralin yung apo niya sa Canada. Nasaktan ka diba? Walang ginawa yung boy kundi sumunod sa kagustuhan ng Lolo niya." Tumayo at lumapit siya kay Kuya. Kinuha yung kwintas ko at tinignan. "Masakit rin yun sa kanya .." Seryoso niyang tinignan yung kwintas. "Heto. Heto yung kwintas na binigay sayo bago siya umalis papuntang Canada. Actually, dalawa yun diba? Isa sa kanya, isa sayo." Ngumiti siya ng mapait. "Para kapag umuwi yung boy at gusto ka niya makita. Mahahanap ka agad. Heto magpapatunay na ikaw nga yun." Napatawa ako ng mahina.

"Paano ka nakaka'siguro kung ako nga yun? Maraming ganyan na kwintas. Nagkataon lang na parehas tayo." Mataray kong sabi. Pero sa loob ko masaya ako. Kutob ko siya nga yung lalaking yun. Lalaking nakilala ko sa Japan since I'm six years old. Nakakatawa, naalala ko pa rin yung una naming pagkita.

"Ugggh. Mikay, original kong pinagawa yan sa Mall. Meron kasi ako nakitang shop na pwede kang magpagawa ng kwintas, bracelet, singsing o kung ano man na ikaw ang pipiling style na ilalagay doon. Ako mismo pumili niyang style kaya walang makakagaya niyan."

"Wow. Makasabi ka ng 'Ako' huh? Ikaw nga ba talaga? Gusto ko pa ng ebidensya na nagpapatunay na ikaw nga yun." Wala lang, gusto ko lang siyang pahirapan. Tignan natin kung naalala mo pa yung past natin. ( Try lang XD ) Nakita kong siyang ngumisi. What's Problem?

"First meet." Nanlaki ang mata ko. Bigla akong kinabahan. Shocks. Naalala pa niya yun? "Una natin pagkita sa ilalim ng ulan. At first time akong nakakita ng .. --"

"Ahhhhhhhhhh!! Shut up!"

"What?"

"Just shut up your mouth!" Ayoko. Ayoko nang maalala. Gosh. Nakita ko siyang ngumisi.

"Now. Naniniwala ka na?"

"Uh. Yeah?" Narinig ko si kuya na tumatawa. Anong pinagtatawanan neto? Tapos bigla siyang napa'upo. Pero di pa rin siya tumitigil sa kakatawa. Ano baaaaaa?

"First meet niyo sa ilalim ng ulan. Tapos naliligo ka nun sa ulan, Hime. Tapos tapos--- AHAHAHAHAHA! Tapos naka'baby bra at panty ka lang nun. AHAHAHAHAHA--- Tapos--- AHAHAHAHA---"

"JUST SHUT UP, ONEE'CHAN!" Nabigla ako ng sigawan ko si Kuya. Nabigla rin sila. Ang tahimik ng atmosphere. First time ko lang sigawan si Kuya sa buong buhay ko. Gosh. Anong ginawa mo Mikarla? Nakakahiya. Tumakbo na lang ako palabas ng office ni Kuya. Narinig ko ang pagtawag sa akin ni Kuya. Hindi ko sila nilingunan. Basta tuloy tuloy lang ako. Ewan ko. Nahihiya kasi ako sa ginawa ko kay Kuya. Ngayon ko lang siya nasigawan ng ganun. Bumalik na ako sa room. Walang tao. As in walang katao'tao. Teka? Anong oras na ba? Break time na ba? Tapos na ba? Bakit ang bilis naman? Pumunta ako sa bintana ng room namin. Sumilip ako sa baba. Ang bintana kasi neto ay kalapit ng soccer court. Nanuod muna ako bago lumabas. Ang daming tao. Napatingin ako sa kabilang side. Kaya pala walang tao dito, nanunuod yung mga classmates ko. Nakita ko sila Aira, Yoona at Coleen. Mukhang enjoy sila sa pinapanood nila. Wait. Nasaan si Celine? Baka naglilibot lang yun. Tatalikod na sana ako ng mapatingin ako sa mga naglalaro. Number 4. Para siyang pamilyar sa akin? Brown hair ang buhok niya. Matangkad. Sanay siya sa laro. Magaling siya uh?

Tumalikod na ako at lumabas na ng kwartong 'to. Gusto kong pumunta sa soccer court. Gusto ko siyang makita sa malapitan. Pamilyar siya sa akin. Umupo ako sa dulo. Nakinood na rin ako. Tinitigan ko ulit si number 4. Nakita ko na talaga siya ee. Saan nga ba? Isip isip. Saan? Saan? Napapikit ako ng mariiin. Ang sakit na ng ulo ko.

"Mikarla! Yung bola!!!" Eh? Napadilat ako sa tumawag sa akin ng pangalan ko. Nakita kong may lumilipad na bola papunta sa akin. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Dumilim yung paningin ko. At hindi ko na alam kung ano nang nangyayari..

ღ ~ ¥ ~ ღ

- - -
Hello! Short story muna ngayon. Hehe. Sorry. Isang taon ako di nakapag'update. Busy lang po. ^^ susubukan kong makapag'update ng tuloy'tuloy. Ge. Ciao! =))

XOXO KoHime ◑﹏◐