Adımlarımın soğuk seslerinde tıkırdıyan çığlıklar vardı sanki. gözlerimde büyüyen karanlıklar yoksa kaçmama mı yardım ediyordu. Maziye bakmak gün geçtikce yakınlaşıyordu. Sanki özlemek bir anlam yüklemez mi oluyordu? Sevmek senin ve insanların sayesinde yalan söylemeyi tercih ediyordu. Kalbim derinlere dalıp geçmişe selam verip şu anki halime yolculuk etmek istemiyordu. Gözlerim onun gözlerinde deniz ellerim onun ellerinde gökyüzü olmak isterdi elbet. Malum tercih meselesi değil tercih etmek zorunda kalmaktır. Nefesim sesin sesin nefesim. Ölümün çığlıkları melodi sesleri. Karanlığın siyahı ışıkların rengidir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBEDENLER
Short StoryAniden hissediyorsun onun geldiğini sessiz ve hızlı! Gidişi ise can yakıcı ÖLÜMÜN son perdeleri...
