Haykırışların sesini ben bile duyamaz oldum cinayet işlercesine sesiz ve temiz. Uzay boşlukları bile küçük kalır oldu acıların yanında. Küçüklüğümden kalma küçük anılar göz Yaşları arasında bir yerlere saklanıyor. Sevdiklerim teker teker uzaklaşıp görünmezliği kazanıyor. Ruhumun derinliklerinde saklı olan gülüşlerim var benim. Uçsuz bucaksız denizlerim var. Benim gökyüzüm kimsenin bilmediği kadar mavi. Bazen kaldırımlarla konuşuyorum onlarda üzgün. Kırmızı rengi kırgın bana bir yanı siyaha dönmüş durumda beni bekliyor. Her insanın bir Babanın, Abinin ve Annenin veya SENİN herkesten gizli ağlayışları vardır. Yaşamam gerektiğini düşünen birisine gerek yok ben yeterim kendime. diyebilen bir insanı kimse yıkamazmış. Sen kendine yetersin boşver senin bir kadere bile ihtiyacın yokken...
Denemelerim hakkında düşüncelerinizi bekliyorum!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBEDENLER
Short StoryAniden hissediyorsun onun geldiğini sessiz ve hızlı! Gidişi ise can yakıcı ÖLÜMÜN son perdeleri...
