Yavaş adımlarla okuldan çıkıp Armağan'a doğru gidiyordum. Bu sırada neler söyliyeceğimi düşünüyordum. Uzakta oturuyordu, yine elinde çiçek vardı. Beni gördü, hemen ayağa kalktı, koşarak yanıma geldi. Her zamankinden daha çok neşeliydi. Elinde ki çiçeği hemen bana uzattı. Kısık bir sesle "Teşekkür ederim. " dedim. Hemen suratı asıldı ve:
-Aşkım ters giden bir şey mi var, neden bu kadar üzgünsün, biri bişey mi yaptı yoksa? dedi.
-Bak Armağan seninle bir şey konuşmam lazım gel, şuraya oturalım. Dedim.
Armağan'ın meraklı bakışları altında devam ettim.
-Canım şeyy nasıl söyliyeceğimi bilmiyorum. Ama söylemem lazım ve biz İzmir'e taşınıyoruz.
-Neden Almila?
-Ailemin kararı Armağan.
-Beni böyle bırakıp gidicek misin?
-Başka çarem yok!
-Peki o kadar yaşadığımız anı bu 2 seneyi unutacak mısın?
-Benim yapabileceğim bir şey yok Armağan.
Dedikten sonra Armağan çekip gitti arkasından "Gülüşünü sevdiğim adam gitme" dedim ama gitti. Ben ona öyle der o da bana "Gözlerini sevdiğim hatun" derdi. Çaresizce okula döndüm. Aslı hemen yanıma geldi.
-Noldu? Diye sordu.
-Aslı ben sana akşam mesaj atarım şimdi eve gitmem lazım. Dedim. O da anlayışla karşıladı.
Eve geldiğimde annem eşyaları topluyordu. Hemen odama çıktım ve ağlamaya başladım, ağlarken uyuya kalmışım. Uyandığımda Armağan'la ikimizin şarkısını açtım.
"PERA=SENSİZ BEN".
Evet arkadaşlar yazabileceğim kadar yazmaya çalışıyorum bu hafta sınavlarım başlıyor ama ben bölümleri yazmaya çalışcam vote vermeyi unutmayın 😘❤
