A/N: Hello po sa mga readers! Before I start the story...I would just ask a favor kung okay lang....um..please magcomment naman kayo, magvote..magparamdam naman po kayo sa storying ito! Para po maganahan po ako sa pag tutuloy nito...total naman...matatapos na to eh! And if you want more stories..just Follow me on wattpad. thanks! xD
After a day...
Naghanda na ako para pumasok...inaalala ko parin si Jamie eh. :/ I feel so guily. :(
Actually makikipagdate lang naman ako kay Mae para sabihin sa kanya na wag nang bullihin si Jamie.Pero bakit?Bakit siya nagalet saken?Selos?Tss...Di ako naniniwala.Pagkakaalam ko sa kanya is, mahirap syang mapafall in love, matalino sya, magaling sa sports, nasa kanya na ang lahat!Anong prob. nung babaeng yun? :///
Akala ko nga eh...na...may gusto syang iba.Ako ba yun?!Tss. Bahala na nga ang tadhana.
Naglakad ako papuntang school.Nakita ko si Jamie, umiiyak, di ko alam bakit, tas pagtingin ko kina Jane, galit na galit.Bakit????
Ano bang nagawa ko sa kanyang male?!
Biglang lumapet saken si Mae.Excited na excited, on the look of her face pa lang eh.Mukha ko nmn, depressed na depressed.
"Babe, nagiipon ka na ba para sa date naten?"
Sabi ni Mae hinahawakan ang arms ko.Sumagot ako . unconsciously.
"Ah..eh...oo..."
Tapos sabay isnab kay Mae.
"Lance, bakit mo naman ako iniisnaban?Akala ko ba tayo na?Ano bang iniisip ko dyan?"
Sabay tingin ako kay Mae.
"Um Mae...I need more time to think.sa Sabado pa naman yung date natin dba?Malapit na kaya don't worry."
"Okay.sige, take your time."
Umalis na rin siya sa wakas.
Pumunta ako sa may tabi ni Jam.Umiiyak parin siya eh.Nung lumapit ako kay Jam.Umiwas sina Mae, Sofia, at ni Tanya.Buisit!Ano bang nagawa kong mali?! TT_TT
"Thanks for breaking her heart loser. :p"
Sabi ni Sofia, tapos alis niya.
"Akala ko ba I-tetext mo sya para magsorry ka?Eh bakit sya umiiyak ngayon?!"
Sabi saken ni Jane, tapos sabay alis na pagalit.
Di ko daw sya tinext?!Nagsorry kaya ako!Well sa mga nagbabasa nito, di ba nagtext nmn ako sa kanya?Pustahan pa kase eh!Hmp.
"Walang kwenta kang kaibigan,Mr. Dela Cruz!"
Sabay tapon saken ng libro ni Tanya.
Me and Jamie alone in the room.Masyado pa kasing maaga para magkaroon ng maraming tao sa room.Tumingin ako sa kaliwa, kanan, walang tao, kaya tinry ko syang kausapin, yung arms niya nasa desk, yung ulo niya nasa arms niya, parang natutulog, pero umiiyak siya.
Sinubukan ko siyang kausapin...pero...
Di niya ako pinapanain eh...
"Jamie?Okay ka lang?"
Tanong ko tapos hinahawakan yung likod niya.
Sumagot agad siya saken na masaya kahit papaano, nilift niya ang ulo niya tas tumayo paalis ng room.
"Okay lang Lance, accually, nagpapasalamat nga ako sayo eh.For letting me feel the true meaning of shy love.Salamat rin for being my first love, and my first love broke my heart for the very first time.Sana maramdaman mo rin ang nararamdaman ko, medyo...depressed ako eh.Pero dahil sayo, nacoconquer ko ang stress, sa tuwing tumitingin ako sayo, lagi akong inspired, sa tuwing nakikita kita, parang mahihimatay ako.Alam mo ba, na, dahil sayo, tumalino ako?Inspiration nga kita eh.Pero kung ganito lang pala mangyayare saten, dapat pala, di na lang kita nakilala pa.Lumipat lang ako nung nakita kita sa park, inspired ako, you look smart, handsome and attracting eh, kaya lumipat ako dito."

BINABASA MO ANG
Manhid Ka!
Short Story[WARNING: Hindi pa nae-edit for MANY MANY MANY MANY MANY MONTHS & YEARS! At WALA po akong balak na basahin ulit at i-revise/i-edit dahil nahihiya na ako sa sarili ko (sa pangit ng aking pagsulat dati).] PS (REMINDER): Ang pangit ko pong magsulat dat...