After Sunrise

5

Madaling araw ng magising ako na umiiyak. I can't help it. Iyong babalik uli ang singaw ng aking apartment dahil babalik na ulit ang anak ni ate Sari. Naiiyak na talaga. I watched her sleep.

This kid changed me. And made the shadow into a Good one. Di ko inakala na ang bilis ng araw.

Kung pwede lang sana na mag stay siya dito habang buhay eh. Alam ko naman na Buzy si ate Sari. So she cant.

But I'll strive harder na bumalik ulit sa career ko. Gusto kong magbago na just for my sake. Kasi I shouldn't waste my life with alcohol and weeds na. Because it burns my body. And hella gonna die very soon.

"Hoy Mitch Gising na!" Kumurap kurap ang aking mata. Tae naman eto pang pangit na toh ang gumising sakin.

"HOY NAPAKAWALANG HIYA KA NAMAN OH VINCE!" Ng nag kumot ko ng maalala kong wala akong bra na naka sleeveless besh!.

Kakahiya naman! Nakita na niya ang matagal ko ng tinatagong pinakaswerteng inilikha saakin ng Diyos.

Umiwas siya ng tingin at nakangiti. "Don't be assumera! Feeling mo I like you? Hahaha. Halinat lets eat Breakfast bago dumating ang ate mo. Malapit na.🤓"

Hoy! For your information may sinabi ba akong Gusto din kita!!?? Sa masungit na buntot mo! PWE!. Ibasag ko ulo mo sa pader eh!

Feeling mo pretty ka!? Nerddy!

Habang kumakain.

"ATE MITSCH PAG WALA NA AKO DITO DONT CRY OKAY? I'LL VIDEO CALL YOU ASH SHOON ASH POSSHIBLE." at ipinakita niay saakin ang ipad niya.

Nag Yes ako na pilit na nag Smile. Kakahiya naman kasi kapag kumakain kang iiyak. Pag tatawanan lang ako ng dalawang to. I know their behavior very well.

Ng tumingin ako kay Vince na toh na kumakain Grabeh ang ngiti saakin!? Abah! Nag mukha ba akong clown? Dahil ni halos tumawa siya.

Edi shing. Aber.

Ng naihatid na namin sila galing airport kasama na niya ang kanyang nanay. My heart break into pieces ng hindi man lang ako umiyak. I know, I am that manhid to be.

I felt guilt inside me. Inisip ko nalang na lilipas din toh. .

Pumapatak na ang ulan. I mean luha habang asa loob ako ng taxi. Na wait...

Kasama pala etong palakang toh.

Ngayon ko lang narealize na siya pala ang pinaabot ko ng Tissue. 😖😖😖😖

"Ay naipit lang tong kamay ko kanina." Panimula ko.

"I never asked." Snob niyang sabi.

"I was talking to the window." I seriously said. Na sabay tumingin sa bintana. Alam kong tanga ako eh sumabay naman na tanga din siya aber.

"Mukhang masaya naman a?" He said.

"Obkorse." i utterly said.

"Sir? Mag asawa po ba kayo?" Sabi ni manong Taxi. Ng tumingin siya. Oo asa middle kasi kami ng Traffic..

Jusmiyo.

"Ahay hindi po kuya." Karibal ko yan. Paki hulog nalang yan sa sementeryo kapag naihatid mo na ako!.

Natawa nalang bigla itong Vince.

"Lah kuya let her ganyan talaga si Misis." Napanganga ako sa sinabi niya.

"Oh tsaka mauna na ako eto na iyong work ko."

"Teteka! ako rin bababa." I said. Mag aapply din ako. Pero yaka toh kahit makita kita araw araw.

"Hey? What are you doing?" Ni hindi man lang alam ang gagawin ko. Syempre tanga.

"Babantayan ka." Wahaha😂 Uggh baka seryosoin niyan!.

"Ewan ko sayo."at nag simulang mag lakad.

Mukhang sineryoso niya ang sinabi ko abah.

"Oops wait." Ng pasara na ang elevator. "Mag aapply ako duh.." i said.

"Buti naman. Besides we really need an ending for the webtoon as soon as possible." I just smiled.

"Welcome Back Mitch Hillari!"

The others said. At ang iba stood by na parang walang naririnig. Yeah! ayon ang mga insecure saakin. Na parang gusto akong patayin sa inggit.

Kaya nga ayoko din kausapin si Vince dito sa baka kasi yan na naman ang issue ko and he looks gwapo in the girls eyes.

"Mr. Padilla please Guide Ms. Hillari to her desk." Abah grabeh naman si boss kakasabi ko lang sa utak ko. Aber narinig ba niya talaga iyon?!

Ng umupo na ako sa desk ko. I remembered something nakalimutan kong kumuha kay boss ng Wacom Tablet. Tsk.

"Uy? Uhmm Can I use your Wacom?" Kelangan ko ng magsimula wala ng tanga tanga. Kasi Time is Gold.

"Mitchy. I'm glad your here." Sabi ni Andrea.

And I'm so glad Nandito narin ako.

"Haha. Change is Coming na kasi abah!" Loko kong sabi. Sa kanya. Siya iyong lagi kong kasama dati dito nuon na kahit lagi akong late she always find ways na mag bigay ng rason.

'Iyon nga Inglishera si ate. Di siya marunong mag tagalog dahil She's really from Canada. Buti nga nakakaintindi na eh. Dahil halos dumugo ilong ko. Char.

Ng matapos na ang aking trabaho dumeretso na akong bumaba. And there i saw him.